شیوع اختلال استرس پس از سانحه درکادر درمان طی پاندمی کویید -۱۹: مروری نظامند برمتون

زمینه و هدف : شیوع روبه رشد بیماری کرونا در ابتدای سال ۲۰۲۰، فشار جسمانی و روانی شدیدی را بر مردم در سراسر جهان متحمل کرد و موجب ایجاد وضعیت اورژانسی در بهداشت جهانی در کمتر از چندماه در سراسر جهان شد . با توجه به اثرات روانشناختی گسترده پنومونی کووید ۱۹ازجمله: استرس، اضطراب، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه بر مردم به ویژه کادر درمان، مبتلایان به این بیماری و خانواده های آنان و افراد قرنطینه، این مطالعه باهدف مروری بر شیوع اختلال استرس پس از سانحه درکادر درمان طی پاندمی کویید -۱۹صورت پذیرفت.موادو روش ها :دراین مطالعه مروری ، جستجو درپایگاه های اطلاعاتی Cochrane library ,pubmed ,scopus, science direct ,SID, Mag iran و Google Scholar با کلید واژه های ویروس کرونا ، کووید-۱۹، کادردرمان ،اختلال استرس پس از سانحه، اختلال استرس پس از ضربه، نظام سلامت ، همه گیری ، به زبان فارسی و انگلیسی بدون محدودیت زمانی به عمل آمد . معیارهای ورود به مطالعه شامل حذف مطالعات غیر علمی ، دسترسی به متن کامل مقالات و مقالاتی که به بررسی شیوع اختلال استرس پس از سانحه در طی همه گیری از ابتدای سال ۲۰۲۰پرداخته بودند و همچنین نتایج مطالعات توسط دو محقق به طور مستقل بررسی و پس از غربالگری مقالات مرتبط انتخاب و درمطالعه حاضر ازآن ها استفاده گردید .یافته ها : ۲۰مطالعه دارای معیارهای ورود مورد ارزیابی قرارگرفتند . نتایج ۹۰درصد مطالعات مورد بررسی نشان داد که در زمان پاندمی کووید - ۱۹اثرات روان شناختی منفی ازجمله اختلال استرس پس از سانحه ، افسردگی اضطراب، استرس، اختلالات خواب و عصبانیت در کادردرمان وبعضا سایر افراد درگیر با ویروس به طور قابل توجهی افزایش داشته است .هم چنین نتایج برخی مطالعات حاکی از آن است که PTSD شایع ترین اختلال روان پزشکی مزمن در طی مدت پاندمی در کادر درمان علی الخصوص پرستاران بوده که عوامل زیادی همچون جنسیت ،اقامت در شهر درگیر با ویروس،اختلالات خواب ،تجربه قبلی مواجهه با مشکلات جسمیخطرناک در تشدید آن نقش ایفا میکندو این یافته نشان دهنده عمق و شدت اثرگذاری روانی بحران حاضر بر کادر درمان است .پرسنل بیمارستان فشار روانی شدیدی را بدلیل مواجهه با انبوه و ناگهانی بیماران بد حال مبتلا به کووید، تایم کاری فشرده و ابتلاء خود ویا همکاران ویا از دست دادن آنها یا اعضای خانواده شان و سایر اعضای جامعه را در ماه های ابتدایی همه گیری تجربه کردند. در واقع آنها به طورکاملا ناگهانی با شرایط بسیار ناگواری برای خود و اطرافیان و مشاهده درد و رنج و مرگ دیگران مواجه شدند که تاثیر بسیار جدی بر سلامت روان و کارکرد آنها در پی داشت و همین امر آن ها را مستعد ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه نمود.ازسویی کادر درمان مراقبت کننده از بین علایم PTSD بیشتر دچاریاداوری خاطرات و افکار ناراحت کننده در رابطه با بیماران مبتلا می شدند که اثر سویی بر سلامت روان و کارکرد آن ها در درازمدت برجای میگذارد.نتیجه گیری: بر طبق مرور مطالعات انجام شده، مشخص شد که به طورکلی در زمان پاندمی کووید – ۱۹شاهد کاهش سلامت روان افراد به خصوص کارکنان درمانی درگیر با این بیماری هستیم و لازم است مداخلات روانشناختی سریع، مداوم و به موقع صورت پذیرد. متخصصان سلامت روان و مددکاران اجتماعی می توانند با مداخلات متنوع و متناسب با نیازهای کادردرمان و پرداختن به مسائل روانی اجتماعی آن ها از طریق شبکه های اجتماعی و مشاوره های تلفنی، میزان اضطراب و نگرانی های طاقت فرسا و استرس های روانی را در آن ها کاهش دهند؛ بنابراین ارائه مداخلات و آموزش های روانی اجتماعی پزشکی، می تواند باعث سازگاری روان شناختی و اجتماعی، ارتقای سطح سلامت روان و درنهایت پیشگیری از عوارض مشکلات روانی ناشی از این بحران شود .؛ بنابراین، ضرورت طراحی و تدوین مداخلات و پروتکل های کوتاه مدت و غیرحضوری روانی اجتماعی برای گروه های آسیب پذیر بیش از پیش آشکار می شود.

کلیدواژه ها:

ویروس کرونا ، کووید- ۱۹ ، کادردرمان ، اختلال استرس پس از سانحه ، اختلال استرس پس از ضربه ، نظام سلامت ، همه گیری