رابطه بین استرس شغلی و فرسودگی شغلی و عوامل موثر بر آن در پرستاران در طی همه گیری کووید-۱۹

زمینه و هدف : با گسترش و انتشار بیماری کووید- ۱۹در جامعه و افزایش مراجعات بیمارستانی، پرستاران به عنوان اولین مدافعین سلامت در خط مقدم، بارکاری و استرس روانی بالایی را تجربه می کنند که ممکن است منجر به ایجاد فرسودگی شغلی در آن ها گردد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین استرس شغلی و فرسودگی شغلی در پرستاران بیمارستان های شهرستان بیرجند و قاین در طی همه گیری ناشی از کووید- ۱۹بود.مواد و روش ها : این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی ۳۱۸پرستار شاغل در بیمارستان های بیرجند و قاین در سال ۱۳۹۹ به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. از دو پرسشنامه استرس شغلی (HSE) و فرسودگی شغلی ماسلاچ و جکسون که روایی و پایایی آن ها مورد تائید قرار گرفته بود، جهت جمع آوری داده ها به صورت آنلاین استفاده شد. داده های این پژوهش با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون های t مستقل، ، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS نسخه ۲۵مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج : میانگین سنی شرکت کنندگان ۳۲/۸۹بود و اکثر آنها ( ۵۹/۴درصد) زن بودند. فرسودگی شغلی در اکثر پرستاران در حیطه های فرسودگی عاطفی و مسخ شخصیت در سطح متوسط (به ترتیب ۵۰.۵۰ و ۴۸.۴۰) بود. در حالی که ۹۱/۵۰درصد آنها موفقیت فردی بالایی را تجربه کرده بودند. زن بودن، حقوق پایین، مستاجر بودن، داشتن شیفت های نامنظم با ساعت کاری بالا، وضعیت خواب ضعیف و رضایت شغلی پایین از عوامل تاثیر گذار بر افزایش فرسودگی شغلی در پرستاران بود (P<۰.۰۵). همچنین بین حیطه های استرس شغلی و حیطه های فرسودگی شغلی ارتباط مثبت و معناداری مشاهده شد (P<۰.۰۵) هر چند که این ارتباط مشاهده شده، ارتباط ضعیفی بود(r<۰.۴۰). نتیجه گیری : با توجه به نقش استرس شغلی و سایر عوامل شناخته شده از قبیل شیفت های نامنظم با ساعت کاری بالا بر افزایش فرسودگی شغلی پرستاران، لازم است در جهت کاهش فرسودگی شغلی، حمایت های روان شناسی برای بهبود و ارتقاء سلامت روان آن ها در طول همه گیری کووید- ۱۹سازماندهی و اجرا گردد.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، فرسودگی شغلی ، پرستاران ، کووید-۱۹