پهنه بندی میزان کلروفیل a در خلیج چابهار با استفاده از مطالعات میدانی و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)

فیتوپلانکتون ها نقش مهمی در اکوسیستم های دربایی ایفا می کنند. این موجودات بعنوان حلقه ی زنجیره های غذایی بوده و قادرند با جذب نورخورشید فتوسنتز انجام داده و منبع تولید غذا در اکوسیستم دربا بشمار می روند. یکی از دلایل سنجش میزان غلظت کلروفیل a تخمین شدتتولیدات اولیه اقیانوسی است. اما به دلیل وسعت مناطق دربایی سنجش مداوم کلروفیل در مناطق مختلف صورت میدانی کار بسیار دشوار و دربرخی موارد غیر ممکن می باشد. از این رو پهنه بندی کلروفیل به صورت تصاویر رقومی توسط سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GIS) می توانداطلاعات ارزشمندی در خصوص تولیدات آبهای دریایی فراهم نماید. این مطالعه بمنظور ارزیابی میزان کلروفیل a طی فصول گرم و سردسال درخلیج چابهار صورت گرفت. اطلاعات مربوط به سنجش کلروفیل از ۲۰ ایستگاه واقع در این منطقه جمع آوری و پهنه بندی کلروفیل آب این خلیجبا استفاده از روش IDW با معکوس فاصله ی وزنی انجام شد و سپس اطلاعات ایستگاه های نمونه برداری به کل منطقه تعمیم داده شد. نتایج نشانداد که در فصل تابستان میزان کلروفیل ‎۹ تا ۲۵میلی گرم بر مترمکعب و در فصل سرد سال ۲۷ تا میزان ۳۰ میلی گرم بر مترمکعب وجود دارد. بااستفاده از این تصاویر می توان مشاهده نمود که پراکندگی کلروفیل در دو فصل گرم و سرد مخالف هم بوده و در زمستان وضعیت مطلوبتری ازپراکندگی کلروفیل a وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خلیج چابهار ، فیتوپلانکتون ، پهنه بندی کلروفیل a ، IDW معکوس فاصله ی وزنی