شرایط صحت قراردادهای الکترونیکی

هر با توجه به پیشرفت و توسعه ابزار الکترونیکی می توان به سادگی مبادرت به انجام تجارت نمود و فعالیت های متفاوت و گوناگونی را انجام داد. در این بین پژوهش حاضر با هدف بررسی شرایط صحت قراردادهای الکترونیکی، به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام گرفت. بررسی شرایط صحت قراردادهای الکترونیکی نشان داد که اصل رضایی بودن قراردادها در قراردادهای الکترونیکی نیز جاری است. و در راستای اصل حاکمیت اراده و آزادی قراردادها، مادام که برخلاف آن در قانون و اراده طرفین تصریحی نباشد، تابع شکل و یا تشریفات خاصی نمی باشد از این رو صرف استفاده از ساز و کارهای الکترونیک موجب بی اعتباری قراردادهای رضایی نمی شود. قصد، اراده و اهلیت طرفین، تعیین موضوع و مشروعیت قرارداد از اساسی ترین شرایط صحت قراردادهای الکترونیکی می باشد.با توجه به اینکه در قانونمدنی ایران، حکم صریحی در زمینه احکام قراردادهای الکترونیکی وجود ندارد، به همین جهت بین حقوق دانان در این باره اختلاف نظر وجود دارد. ولی هرچند قراردادهای الکترونیکی در نحوه انعقاد، شکل توافق و ابراز اراده(ایجاب و قبول) با قراردادهای غیرالکترونیکی تفاوت دارند، اما در خیلی از موارد منجمله رعایت شرایط اساسی معاملات که شامل قصد و رضای طرفین، موضوع معین مورد معامله، اهلیت طرفین و جهت مشروع معامله می باشد، دارای ماهیت یکسانی با قراردادهای غیرالکترونیکی است. و اینکه در فقه اسلامی قاعدهای به نام اصاله الصحه یا اصل صحت که به موجب آن قراردادهای واقع شده بین افراد اصولا صحیح میباشد وجود دارد و قانون مدنی نیز در ماده ۲۲۳ بر این امر صحه گذاشته است

کلیدواژه ها:

قرارداد ، قراردادهای الکترونیکی ، صحت قرارداد ، قانون تجارت الکترونیک