تربیت: از زاویه تعلیمی در انواع ادبی زبان فارسی

به طور کلی انواع ادبیات ما شامل نوع: تعلیمی، عرفانی، غنایی و حماسی می باشد که در غرب نوع نمایشی را معادل نوع تعلیمی می دانند. نوع تعلیمی می پردازد به تعلیم و تربیت و تهذیب اخلاق و معنویات و اینکه انسان چگونه باید باشد نه آنگونه که هست. اینکه چگونه باید زندگی کرد، چگونه باید حکومت داری کرد، رفتار اجتماعی، رفتار سیاسی، رفتار اخلاقی، رفتار مذهبی، اداب تعلیم و تربیت، آداب معاملات، آداب معاشرت، آداب مراقبت، آداب مباشرت و هر حوزه ای که به این نوع ادبی مربوط می شود، که ذکر همه آنها در این مقاله تنگ نمی نگنجد. هدف نوع تعلیمی در ادبیات، رسیدن به جامعه ای ایده ال، با بکارگیری نصایح و سفارشات بزرگان شعر و ادب فارسی می باشد. اگرچه حوزه نوع تعلیمی با نوع حماسی و غنایی و عرفانی متفاوت است، اما شاعران دیگر انواع ادبی در بحث تربیت، خود را محدود به حوزه تخصصی خود نکرده و نوع ادبی خود را به نوع تعلیمی گرده زنده اند و ردپایی در این حوزه از خود بجای گذارده اند. مقاله پیش روی که به شیوه تحلیلی - توصیفی کار شده است به بحث تربیت در نوع تعلیمی در حوزه های مختلف ادبی می پردازد و شاهد مثال هایی نیز در مبحث فوق الذکر از شاعران نامی ایران ذکر می نماید.

کلیدواژه ها:

تربیت ، انواع ادبی ، تعلیمی ، نوع ادبی ، زبان فارسی ، شعر