تاثیر دو هفته تمریناتHIIT با و بدون مکمل دهی آویشن، بر شاخص های استرس اکسیداتیو زنان چاق و دارای اضافه وزن
محل انتشار: اولین همایش ملی فیزیولوژی ورزشی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 192
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
UMAPHYSIO01_130
تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1401
چکیده مقاله:
امروزه با توجه به شرایط زندگی ماشینی عدم تحرک کافی منجر به انواع بیماریهای غیرواگیردار مانند چاقی (که در نتیجه عدم تعادل بین کالری دریافتی و مصرفی اتفاق میافتد) منجر شده است که پیش زمینه ابتلاء به انواع بیماریهای متابولیکی، قلبی-عروقی و ... میشود. اما بدلیل عدم وحدت موضوع در درمان آن، هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اجرای دو هفته تمرینات تناوبی شدید با و بدون مکمل دهی آویشن، بر شاخصهای استرس اکسیداتیو زنان چاق و دارای اضافه وزن است. روش شناسی: طی مطالعه نیمه تجربی(کاربردی، پیش و پس آزمون) از جامعه زنان چاق و اضافه وزن (نمایه بدنی برابر یا بالاتر از ۲۵ در محدوه ی سنی ۲۸الی ۳۵سال به عنوان نمونه آماری انتخاب و بعد از سپری نمودن کلاسهای توجیهی و آموزشی در چهار گروه مطالعاتی مصرف کننده مکمل، تمرینات تناوبی شدید، مصرف مکمل آویشن به همراه اجرای تمرینات تناوبی شدید و گروه کنترل قرار داده شدند. دمنوش آویشن مورد استفاده در این مطالعه از نوع آذربایجانی بوده و در دو نوبت و هر نوبت ۲ گرم در ترکیب با ۱۵۰میلی لیتر آب جوش در روز (دو ساعت قبل از آغاز تمرین و بلافاصله بعد از اتمام پروتکل تمرینی در هر جلسه) مصرف شد. متغیرهای مورد پژوهش در این مطالعه شامل MDA و بود که طی دو مرحله قبل و بعد از پروتکل تمرینی و مصرف آویشن ارزیابی شد نتیجه گیری : براساس نتایج MDA و TAC به ترتیب با (P=۰/۱۱۱) و (P=۰/۲۷۶) نمونه های مورد مطالعه طی دو مرحله ارزیابی تغییر معنیداری وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری : براساس نتایج میتوان عنوان داشت احتمالا برای تاثیر گذاری آویشن بر فاکتورهای مورد مطالعه نیازمند مصرف طولانی مدت باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مصطفی خانی
استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
ژاله نیکنام
دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز،ایران
حمیدرضا زلفی
استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه فنی و حرفه ای تهران، تهران، ایران