اثر هشت هفته تمرین هوازی بر عاملهای خطر متابولیک و تعداد شاخصهای خطر متابولیک در مردان مبتلا به سندرم متابولیک

مقدمه: سندرم متابولیک به وجود چندین عامل خطر متابولیک اطلاق میشود، از جمله این عوامل چاقی، فشارخون و چربیخون بالا و مقاومتبه انسولین میباشد، افراد مبتلا به سندروم متابولیک در معرض خطر بیشتر ابتلا به بیماری عروق کرونر هستند، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی بر شاخصهای خطر متابولیک، لیپوپروتئین غیرپرچگال در مردان مبتلا به سندرم متابولیک بود.مواد و روشها: ۳۰مرد میانسال غیرفعال داوطلب، دارای بیش از سه شاخص خطر متابولیک(سن: ۵۵/۵۶±۱۶/۲ سال) به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. بعد از جمع آوری اطلاعات تغذیه ای و داده های پیش آزمون، گروه تمرین به مدت هشت هفته در برنامه تمرین هوازی ۳) بار در هفته)، به مدت ۳۰دقیقه و با شدت ۵۰ تا۶۰ ازحداکثر ضربان قلب شرکت کردند. سپس اندازه گیریها تکرار شدند. از آزمونهای t مستقل و تی همبسته، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون کاپا برای بررسی داده ها استفاده شد.یافته ها: در طول پژوهش تفاوت معناداری در مقدار پروتئین، قند، چربی و کل مواد غذای مصرفی روزانه مشاهده نشد(.(P<۰/۰۵ در گروه تجربی به دنبال تمرین هوازی بیشتر شاخصهای خطر متابولیک (فشار خون میانگین سرخرگی، مقدار قند خون، لیپوپروتئین کم چگال، مقدار امتیازz سندرم متابولیک و همچنین لیپوپروتئین غیر پرچگال) کاهش معنیداری یافتند و مقدارلیپوپروتئین پرچگال افزایش معنیداری داشت(.(P<۰/۰۵نتیجهگیری: تمرین هوازی در آزمودنیهای دارای وخامت متابولیک، باعث کاهش معنیدار لیپوپروتئین غیرپرچگال و خطر کلی متابولیک می شود که احتمالا بتواند در پیشگیری از بروز حوادث قلبی عروقی در آینده مفید واقع شود.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، عوامل خطر متابولیک ، مردان مبتلا به سندرم متابولیک