رهیافتی بیونیکی بر فرم سازه و مصالح فونداسیون جهت افزایش میزان تاب آوری در مقابلزلزله

مهم ترین مسئله در سازه ساختمانها، تاب آوری آن در برابر نیروی زلزله است. انتخاب سیستم سازه ای و نوع فرم و مصالح فونداسیون که بتواند شکل پذیری، سختی و مقاومت کافی بر اساس مقررات معتبر تامین کند، در اولویت خواهد بود. در ساختمان ضد زلزله، پارامترهای سختی، شکل پذیری و مقاومت سازه ای با تغییر نوع بار جانبی به میزان نسبتا زیادی تغییر می کند. بنابراین در این تحقیق سیستم سازه ای جدید توسعه یافته است که مبتنی بر معماری بیونیک و با الهام از درخت، عنکبوت و حلزون در ۳۰ طبقه مدل سازی شده است. پس از محاسبه ضرایب زلزله بر روی سازههای ذکر شده توسط نرم افزار، بر اساس آیین نامه ۲۸۰۰ تحلیل استاتیکی و دینامیکی و استاتیکی غیرخطی بر روی سازههای ۳۰ طبقه جدید انجام شده است. درنهایت پس از تجزیه و تحلیل ۳ سازه مورد مطالعه، مزایا و معایب وبرتری نسبی بار جانبی سه سیستم مورد بررسی قرار گرفته است. در سازه ها بر اساس پارامترهای سختی، جابجایی نسبی، شکل پذیری و مقاومت در مقایسه با یکدیگر ذکر شده است. اهمیت این مقایسه در این است که بر اساس یافته های آن می توان بار جانبی مناسب سیستم را بر اساس خطر لرزه ای در محل ساخت و ساز تعیین کرد. نتایج تحلیل فوق نشان می دهد که سازه های جدید، سختی بیشتری نسبت به سازههای ۲ گانه دارند، اما انعطاف پذیری آن کمتر از آن سیستم دوگانه است

کلیدواژه ها:

معماری بیونیک ، سازه ، فونداسیون ، زلزله.