بررسی نوآوریهای اجتماعی در دوران پساکرونا، با رویکرد زمینه گرایی

ریسک ابتلا و همه گیری بیماری کوئید-۱۹ در محلات حاشیه ای بسیار زیاد است . در این پژوهش ضمن نگاهی جامع به ادبیات موضوعی در حوزه وضعیت همه گیری و راههای مقابله با آن، تاثیر اجتماعات محلی در بهبود وضعیت در دوران پسا کرونا مورد ارزیابی قرار گرفت .بر این اساس شاخص های متعددی همچون سن ، دسترسی به زیرساخت شهری ، فرهنگ ، اقلیم ، حمایت دولت و .. شناسایی شد که در این دوران می توان تاثیرگذار باشد. ضمن انتخاب محله حاشیه نشین نایسر در سنندج به عنوان نمونه موردی ، ۶۰ عدد پرسشنامه منطبق بر شاخص های فوق تکمیل و توزیع گردید. نتایج نشان می دهد عامل فرهنگ و نوآوری های اجتماعی در مقابله با کرونا بیشترین نقش را را در کاهش آسیب پذیری جامعه ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

پساکرونا ، نوآوری اجتماعی ، همه گیری ، زمینه گرایی ، سنندج.