پیش بینی سازگاری و صمیمیت زناشویی از روی انتظار از ازدواج

این پژوهش با هدف پیش بینی سازگاری و صمیمیت زناشویی از روی انتظار از ازدواج انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری در این مطالعه شامل کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک در سال ۱۴۰۰ بودند که از بین آنان تعداد ۱۰۰ زوج ( ۲۰۰ نفر) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به ابزارهای پژوهش شامل مقیاس سازگاری زن و شوهر اسپنسر ( ۱۹۷۶ )، مقیاس صمیمیت ای.جی و تامپسون (۱۹۸۳) و مقیاس انتظار از ازدواج جونز و نلسون ( ۱۹۹۶ ) پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از تحلیل رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ بهره برده شد. نتایج نشان داد که در بین خرده مقیاس های انتظار از ازدواج، عامل انتظارات ایده آل گرایانه با ضریب (Beta=۰/۲۹۸) در پیش بینی صمیمیت زناشویی و برای سازگاری زناشویی نیز انتظارات ایده آل گرایانه با ضریب (Beta=۰/۲۸۷) دارای بیشترین سهم برای تبیین این متغیرها بوده است. بنابراین، چنین نتیجه گیری می شود که میتوان برای پیش بینی سازگاری و صمیمیت زناشویی از نقش بااهمیت انتظارات از ازدواج صحبت کرد.

کلیدواژه ها:

سازگاری ، صمیمیت زناشویی ، انتظار از ازدواج