مقایسه اثربخشی دو روش، طرحواره درمانی و درمات مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) در اضطراب و افسردگی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان اثربخشی دو روش، طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) در کاهش علائم اضطراب و افسردگی اجرا شد. پژوهش از نوع آزمایشی و جامعه مورد مطالعه بیماران مبتلا به اضطراب فراگیر بودند. روش: نمونه پژوهش (۴۵ نفر)، ۱۵ نفر برای هر گروه به شیوه نمونه گیری در دسترس از بین بیماران مراجعه کننده به کلیلنیک ها و مراکز مشاوره و درمانی شهر تبریز انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های اضطراب فراگیر ولز و پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. و به منظور تجزیه و تحلیل فرضیه ها از تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که هر دو روش درمانی (درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) و طرحواره درمانی) در کاهش اضطراب و افسردگی تاثیر دارد. ولی میزان اثربخشی طرحواره درمانی بیشتر از درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) می باشد. نتیجه گیری : براساس نتایج ه دست آمده در این پژوهش می توان استنباط کرد که رویکرد درمانی مبتنی بر درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) و طرحواره درانی در کاهش شدت علائم اختلال اضطراب و افسردگی موثر بوده است. می توان از طرحواره درمانی جهت درمان استفاده کرد. به عبارت دیگر شیوه درمانی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) می تواند به عنوان شیوه ای مستقل یا در کنار سایر شیوه های درمانی مانند دارو درمانی در درمان متغیرهای جانبی اضطراب و افسردگی به کار برده شود.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) ، اضطراب ، افسردگی