بررسی وضعیت ایمنی مدارس ابتدائی استان مازندران و مقایسه با استاندارد ها

بحث ایمنی مدارس کشور یکی از اصلی ترین مسائل مبتلا به آموزش و پرورش است که موجب پدید آمدن معظلات گوناگون شده است. کلاسهای فرسوده و سقفهای نامطمئن ، تاسیسات برقی غیر استاندارد ، اصلاحات اشنایی است که هر گاه مباحث آموزشی به بخش استانداردهای فضاهای آموزشی میرسد تکرار می شود هدف از این مطالعه تعیین وضعیت ایمنی مدارس ابتدائی استان مازندران و مقایسه با استانداردها می باشد . روش : مطالعه حاظر یک طرح توصیفی است که در 1066 مدرسه ابتدایی شهری و روستایی در استان مازندران در سال تحصیلی 88-87 صورت پذیرفت . نمونه گیری به روش تصادفی انجام شد و این جمع آوری اطلاعات از چک لیست محقق ساخته با 100 سئوال استفاده شد که اعتبار آن ( 92% = ∂ ) بدست آمد. اطلاعات با استفاده از دئ روش آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : تنها 25% از مدارس موقعیت مکانی استاندارد داشته و 50.3% وضعیت تاسیسات برقی مدارس استاندارد بوده (49/6%) وضعیت لوله کشی گاز ، بخاری و وضعیت شوفاژ مدرسه 45% مطلوب برآورد می شود 55% از مدارس استان وضعیت امکانات اطفاء حریق شان و 97% از مدارس استان وضعیت جعبه کمکهای اولیه شان مطابق با استانداردهای بهداشت محیط داشته اند. نتیجه گیری : وضعیت ایمنی مدارس استان مازندزان در بعضی موارد ( موقعیت مکانی و ....) با استاندارد فاصله زیادی دارد که رد نظر گرفتن بودجه مشخص و تعریف شده از سوی سازمان آموزش و پرورش جهت افزایش رعایت کلیه قوانین ایمنی و بازسازی مدارس قدیمی و نیز ساخت مدارس استاندارد از ضروریات می باشد.

کلیدواژه ها:

مدارس ، ایمنی مدارس ، استاندارد