ویژگی های روان سنجی آزمون شبکه توجه در کودکان و بزرگسالان ایرانی
محل انتشار: فصلنامه تازه های علوم شناختی، دوره: 24، شماره: 1
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 315
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ICSS-24-1_007
تاریخ نمایه سازی: 8 شهریور 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: سیستم توجه را می توان به شبکه های هشدار، جهت گیری و کنترل اجرایی تقسیم کرد. رواسازی ابزارهای اندازه گیری توجه حائز اهمیت است. هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگی های روان سنجی آزمون شبکه توجه بزرگسالان و کودکان بود.
روش کار: شرکت کنندگان در مطالعه حاضر شامل ۱۸۴ کودک (۹-۶) سال و ۱۸۴ بزرگسال (۴۴-۲۰) سال بودند که با استفاده از روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و آزمون شبکه توجه را تکمیل کردند. برای تحلیل اعتبار از آلفای کرونباخ و برای مقایسه گروه ها از آزمون های تیم ستقل، یومنویتنی و تحلیل واریانس یک راهه به وسیله نرم افزار SPSS-۲۴ استفاده شد.
یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که ضریب آلفای کرونباخ برای آزمون شبکه توجه کل بزرگسالان (۸۸/۰) و ابعاد آن یعنی بعد هشدار (۸۰/۰)، بعد جهتگیری (۷۹/۰) و بعد کنترل اجرایی (۸۴/۰) بود. همچنین آلفای کرونباخ برای کل آزمون کودکان (۸۲/۰) و برای هر کدام از خرده مقیاس ها شامل هشدار (۷۰/۰)، جهتگیری (۷۰/۰) و کنترل اجرایی (۷۶/۰) به دست آمد. تفاوت معناداری در نمرات آزمون توجه کودکان در سه بعد هشدار، جهت یابی و کنترل اجرایی بین دختران و پسران و مردان و زنان مشاهده نشد. بین نمرات آزمون شبکه توجه کودکان در بعد جهت یابی و کنترل اجرایی در گروه های سنی مختلف تفاوت معنا داری وجود نداشت؛ اما در بعد هشدار و آزمون شبکه توجه کل بین گروه های سنی مختلف تفاوت معنا داری وجود داشت.
نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها می توان چنین عنوان کرد که آزمون شبکه توجه بزرگسالان و کودکان در جامعه ایرانی از اعتبار قابل قبولی برخوردار است و می توان از آن به عنوان ابزاری در جهت اهداف تشخیصی، بالینی و پژوهشی استفاده کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا سادات حسینی
Master Student of Educational Psychology, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Semnan University, Semnan, Iran
سیاوش طالع پسند
Associate Professor, Department of Educational Sciences, Exceptional Children, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Semnan University, Semnan, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :