بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی- هیجانی بر خودکارآمدی تحصیلی کودکان نارساخوان

دانش آموزان نارساخوان، به دلیل مشکل در یادگیری معمولا در کلاس های درس مشکلات رفتاری دارند، در تمرکز مشکل دارند و گاها در مدرسه افت تحصیلی دارند و میزان اعتماد و باور به توانایی های خود در آنها کاهش می یابد، بنابراین این تحقیق به بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی- هیجانی بر خودکارآمدی تحصیلی کودکان نارساخوان پرداخته شده است. روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانش-آموزان نارساخوان در شهر یزد تشکیل دادند، که برای انجام تحقیق با مراجعه به مرکز اختلال یادگیری، یک گروه ۲۰ نفری با روش دردسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه ۱۰ نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان (ASEBQ) بود و داده ها با نرم افزار spss نسخه ۲۴ و آماره تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پروتکل آموزشی مهارت های اجتماعی- هیجانی برگرفته از پروتکل حبیبی کلیبر و همکاران (۱۳۹۸) و قدیری و همکاران (۱۳۹۸) بود. پیش از مداخله آموزشی و پس از آن، از هر دو گروه آزمون گرفته شد و نتایج به این شرح بود: که ۳۸/۴ درصد کواریانس نمرات پس آزمون متغیر «خودکارآمدی تحصیلی» ناشی از تاثیر «آموزش مهارت های اجتماعی» است و با توجه به میانگین ها مداخله ی آموزشی باعث افزایش نمره خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان نارساخوان شده است. بنابراین می توان از پروتکل آموزش مهارت های اجتماعی-هیجانی برای ارتقای خودکارآمدی تحصیلی و کاهش مشکلات هیجانی-رفتاری در این کودکان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

نارساخوانی ، خودکارآمدی تحصیلی ، مهارت های اجتماعی- هیجانی