جایگاه نیروهای مسلح در تامین امنیت و نقش روانشناسی و انسان شناسی در آن

نیاز فرزندان آدم به امنیت بسیار حساس و انکارناپذیر است. مفهوم امنیت، مصونیت از تعرض و تصرف اجباری بدون رضایت می باشد و در مورد افراد به معنی آن است که هراس و بیمی نسبت به حقوق و آزادیهای مشروع خود نداشته باشند و به هیچ وجه حقوق آنان به مخاطره نیفتد و هیچ عاملی حقوق مشروع آنان را تهدید ننماید. امنیت عمومی بعنوان مقوله ای فراگیر و پیش شرط در هر نوع برنامه ریزی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جایگاهی برجسته دارد.اصولا امنیت و احساس امنیت در یک جامعه مستلزم همکاری و هماهنگی بین تمام ارگانهایی است که در حد و اندازه خویش می توانند در تدابیر امنیت ملی یا اجتماعی تاثیرگذار باشند.با توجه به تحولات سریع جوامع در زمینه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی, اقتصادی و علمی ، روش های مدرن و نوینی هم برای تحقق نظم و امنیت عمومی و پاسخگویی به مطالبات زندگی اجتماعی مردم ایجاد گردیده است. امروزه نیروهای مسلح کشورهای قدرتمند به طور شگفت انگیزی به کاربرد نظامی علوم انسانی توجه پیدا کرده اند و با تلاشی اعجاب آور در زمینه روانشناسی نظامی فعالیت می کنند. موضوع اصلی روانشناسی، بررسی و مطالعه فرایندهای عالی ذهن است که فصل مشترک تمام حوزه های علوم انسانی به شمار می آید. همه رشته های انسانی به دنبال توصیف، تبیین، نظریه پردازی، و کنترل این دو مولفه انسانی هستند و روانشناسی به عنوان نزدیکترین رشته ای که به بررسی آ گاهی می پردازد. در این مقاله سعی شده است تا به تشریح جایگاه نیروهای مسلح در تامین امنیت پرداخته شود و نقش روانشناسی و انسان شناسی در آن مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد و در این زمینه راهکارهایی را که می توان برای افزایش دخیل کردن حوزه روانشناسی در مطالعات نیروهای انسانی مسلح در راستای برقراری امنیت در بستر جامعه ، ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

نیرو های مسلح ، امنیت ، روان شناسی ، انسان شناسی