آثار فقر بر ایمان و معنویت انسان از منظر نهج البلاغه

اولین قدمی که انسان در سیر تکاملی خود به سوی کمال نهایی یعنی قرب الی الله بر می دارد ، ایمان است. از عواملی که باعث صعود یا سقوط ایمان انسان می شود مقوله فقر است. فقر اقسامی دارد که شامل فقر حقیقی و فقر اضافی می شود. فقر حقیقی آن فقری است که برای هر موجودی غیر از واجب الوجود ثابت است؛ هر موجودی ممکنی خواه نمی باشد یا ولی ، ملک باشد یا بشر ، هرقدر بزرگوار باشد فقر محض است . حقیقت انسان همواره با فقر در همه ی ساحت ها و عوالم وجودی خود است. فقر اضافی عبارتست از احتیاج به بعضی از ضروریات که در مقاله به آن پرداخته می شود. این مقاله از لحاظ نگرش توسعه ای است زیرا برای رسیدن به وضعیت بهتر انجام شده است و از لحاظ راهبرد تحلیلی است زیرا مقاله ای است که از اطلاعات ثبت شده استفاده کرده است. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی و با روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای به دنبال این سوال بوده که تاثیر فقر حقیقی و اضافی بر ایمان و معنویت انسان از منظر نهج البلاغه چگونه است. در پایان نتیجه حاصل می شود که هر کدام از اقسام فقر چه تاثیری در ایمان و معنویت انسان می گذارد و انسان با کدام فقر همراه باشد بهتر است و از کدام فقر دوری کند تا زندگی اش در دنیا و آخرت به نتیجه مطلوب برسد.

کلیدواژه ها:

فقر ، ایمان ، حقیقی ، اضافی.