شاهنامه و ساختارهای داستانی سینمای حماسی جهانبا نگاهی به فیلم گلادیاتور

توفیق در صنعت سینما، بیش از هر چیز متکی بر محتوا و فیلمنامه شاخص و جذاب است. گام نخست تولید یک اثر فاخر، بهره برداری از محتوای داستانی مناسب و استفاده از الگوی روایی غنی و مستحکم در جذب مخاطبان عام و خاص است. آنچه اکنون در آثار برتر سینمای جهان در حال پردازش است، مجموعه ای از شاخص ترین نمونه های داستانی است که هر بیننده از هر ملیتی را به تحسین واداشته و به تمام و کمال، اهداف هنری و اقتصادی سازندگان این دست آثار را محقق می سازد. در این محصولات سینمایی، داستان، مهم ترین رکن اثر بوده و برای نگارش آن از الگوهای روایی قابل دفاع و کم نقصی استفاده می شود. آنچه در این مقاله بر آن مداقه شده است، مقایسه الگوهای حاضر در سینمای حماسی جهان و الگوهای داستانی شاهنامه فردوسی بر مبنای تطابق داستان سیاوش-کیخسرو و فیلم گلادیاتور است. بدون شک ادعای برداشت سازندگان این گونه آثار از شاهنامه فردوسی ادعایی دور از واقعیت است و به هیچ عنوان مقصود این مقاله نیست؛ اما آنچه به ضرس قاطع می توان به عنوان داعیه ای محکم در میان نهاد، پیشرو بودن شاهنامه در ارائه الگوهای داستانی فاخر است که در جادوی بزرگ قرون حاضر به زبان سینما تکرار گشته است.

کلیدواژه ها:

شاهنامه فردوسی ، سینما ، سیاوش ، کیخسرو ، ماکسیموس ، گلادیاتور.