سیمای غرور و تجلی آن در شاهنامه

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 133

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CSPL01_036

تاریخ نمایه سازی: 5 شهریور 1401

چکیده مقاله:

شاهنامه فردوسی اثر ادبی کم نظیری است که بحث پیرامون ویژگی های مختلف آن حلاوت خاصی برای پژوهشگران و خوانندگان دارد، تاکید سخن سرای بزرگ طوس بر توجه به اخلاق و نیکویی های اخلاقی به صورت مستقیم و غیرمستقیم بسیار زیاد است و به همین دلیل ویژگی های اخلاقی در شاهنامه از جنبه های گوناگون مورد بررسی قرار گرفته است، و هر نویسنده ای به فراخور موضوع وتوان خود در این زمینه داد سخن داده است. اما یکی از جوانب اخلاقی در شاهنامه که کمتر موردتوجه پژوهندگان قرار گرفته «غرور و پیامدهای آن» است. در این مقاله به طور اجمالی به مسئله غرور، پیامدها و نتایج آن، غرور سلطان محمود در عدم پذیرش شاهنامه، غرور بجا و شایسته فردوسی که مقدمه خلق شاهنامه است و آن غروری که حاضر نمی شود اثر سترگ و ارزشمند خویش را به فردی قدرناشناس تقدیم کند و سرانجام به مغروران شاهنامه و تاثیر غرور در سرنوشت شخصیت های مغرور، اشاره شده است. در پایان مشخص می شود که «غرور» در شخصیت های شاهنامه از جهان پهلوان شاهنامه تا شاهان و یلان سرفراز نمودهایی دارد و در اتفاقات داستانی مسئله مهم و تاثیرگذاری بوده است. همچنین مسئله غرور ملی فردوسی _این حماسه سرای بزرگ_و غرور در نهاد سلطان محمود بررسی شده و تاثیرات مثبت و منفی آن بر سرنوشت این اثر سترگ روشن می شود.

نویسندگان

الهام سادات جعفریان شهری

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی / دبیر ادبیات منطقه کوهسرخ