سیاست گذاری در نظام تعلیم و تربیت ایران

بروز مسائل و معضلات نوپدید در حوزەی آموزش و پرورش در جهان پرشتاب و رقابتی امروزی متاثر از تشدید و گسترشپدیده جهانی شدن، تدبیر و سامان دادن به این امور و نیز اصلاح و بهبود نظام های تعلیم و تربیت را به یکی از مهم ترین واصلی ترین دغدغه های دولتمردان و سیاستگذاران تبدیل کرده است. در جوامع دانش بنیان و رقابتی کنونی ، نظام آموزش وپرورش، مدارس و معلمان به مثابی نقطه ی ثقل نظام های اجتماعی و کانون و محور اصلی تحرک، پویایی و توسعه ی ملی بهشمار می آیند. پایه ی توسعه یافتگی در هر کشور در دوره های آموزش عمومی گذارده می شود . سیاست گذاری در آموزش وپرورش از حیاتی ترین حوزه های سیاست گذاری عمومی دولتها شمرده می شود. نظام سیاسی از طریق فرایند سیاست گذاریباید این آموزشها را به گنجینه روش هایی تبدیل کند که کودکان و نوجوانان را از مادهی خام انسانی مبدل به انسان هایپرورش یافته و دارای فرهنگ مشارکت فعال، آگاهانه، علمی، انسانی در امور جامعه گرداند. بررسی عوامل موثر بر پیشرفت وتوسعه جوامع پیشرفته نشان می دهد که همه این کشورها از آموزش و پرورش توانمند و کارامدی برخوردار هستند. با توجه بهاهمیت نظام آموزشی در تربیت انسان ها و پیشرفت جوامع، لزوم اتخاذ بهترین سیاست ها در شرایط مختلف، ضروری است . ازاینرو در این مقاله با تاکید بر نقش سیاست گذاری آموزشی، استفاده از مدل های مختلف و در نظر گرفتن تمامی عواملی کهبر درون دادها، فرآیندها و برون دادهای سیستم آموزشی تاثیر میگذارند، همچنین تعامل نظام آموزشی با دیگر نظام ها، به ارائهمدل فرهنگی و ادراکی پرداخته شد

کلیدواژه ها:

سیاست گذاری ، آموزش و پرورش ، مدل ادراکی ، مدل فرهنگی ، نظام آموزشی ایران