بررسی وضعیت کاربری فضای سبز شهر با توجه به توسعه پایدار شهری

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 167

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AGRICULTURE06_042

تاریخ نمایه سازی: 1 شهریور 1401

چکیده مقاله:

هدف اصلی در طراحی فضای سبز دستیابی به آثار اجتماعی آن در هر چه نزدیک تر کردن انسان و طبیعت به یکدیگر است.هر چنداز کارکرد زیست محیطی آن نیز می توان انتظار بازدهی اجتماعی و روانی داشت.لذا توسعه،طراحی و اجرای فضای سبز باید براساس نگرش صحیح نیازهای زیست محیطی و اجتماعی شهر و نیز امکانات و قابلیت های شهر صورت گیرد.در این میان دو مقوله ی "توسعه پایدار" و ارتقای بهره وری"همواره باید سرلوحه سیاست گذاری های توسعه وایجاد فضاهای سبز قرار گیرد. اندیشه توسعه پایدار که در اواسط دهه ی ۱۹۹۰شکل گرفت توسعه ای است که در جهت رفع نیازهای کنونی باشد بدون اینکه توانایی های نسل آینده را در رفع نیازهایشان کاهش دهد .در توسعه پایدار مسئله این نیست که تنها به حفاظت از محیط زیست اهمیت داده شود بلکه تلاش بر این است که محیط زیست حفظ شود در عین اینکه مانعی در برابر رشد وتوسعه ایجاد شود یا به عبارت دیگر اجازه دهیم فرایندهای رشد اقتصادی روال خود را داشته باشند در عین حال به دقت و با استفاده از روش های تخصصی مراقب باشیم تا از تخریب سرمایه های زیست محیطی تا حد ممکن جلوگیری شود .مفهوم پایداری در توسعه یعنی مداومت واستمرار بخشیدن به تجدید و تولید منابع و چیزهای مصرف شدنی برای نسل فعلی و نسل های آتی ،بدون وارد آوردن خسارت به محیط زیست.توسعه پایدار دارای سه بعد اصلی اقتصادی، اجتماعی و اکولوژیکی است که در حال حاضر حفاظت از محیط زیست به عنوان هدف بنیادی توسعه پایدار مورد توجه قرار دارد . شاخص های این نظریه ،توجه به محیط زیست و فضای سبز و جامعه گیاهی و جنگلی ،تراکم متوسط در حومه های شهری و شهرهای کوچک ،کاهش فواصل ارتباطی ایجاد اشتغال محلی ،توسعه متنوع ساکنان در مراکز اشتغال ،توسعه شهرهای کوچک برای کاهش اتکاء به شهرهای بزرگ ،ساختار اجتماعی متعادل، حمل و نقل عمومی و کاهش ترافیک جاده ای و توزیع منابع می باشد. توسعه پایدار شهری فرایندی است که طی آن گردش انرژی در شهر در حداقل شرایط عملکردی ،حداکثر کارایی را داشته و توزیع یکسانی را به حرکت درآوردن قابلیت های موجود در اجزا عمل می کند به موازات آن به صورت یک محرک رشد بیرونی نیز عمل کرده و جریانات نهفته و یا منزوی با اتصال به جریانات درونی خود به حرکت در می آورد به علاوه حداقل اثرات زیانبار محیطی را در پیرامون خود دارد.

نویسندگان

زهرا ایرانپور مبارکه

کارشناسی ارشد کشاورزی، گرایش زراعت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک، اراک، ایران