تاثیر شهرنشینی و کاربری زمین بر جزیره گرمایی شهری

با توسعه شهرنشینی، مقادیر زیادی از مساحت مناطق کشاورزی و جنگلی جای خود را به خانه ها، مناطق صنعتی و دیگر زیرساخت ها می دهند. گرم تر شدن محیط زیست شهری یکی از این آثار ناآگاهانه ی توسعه ی شهری ناپایدار است که "جزیره حرارتی شهری" نامیده می شود. جزیره گرمای شهری (UHI) به عنوان یکی از مشکلات بزرگ قرن بیست و یکم در نتیجه شهرنشینی و صنعتی شدن تمدن بشری برای بشر به شمار می رود. در این راستا این پژوهش با هدف بررسی تاثیر شهرنشینی و کاربری زمین بر جزیره گرمایی شهری، در ابتدا به بیان مبانی نظری می پردازد. از این رو شهر تهران به عنوان نمونه موردی داخلی و شهر ووهان چین به عنوان نمونه موردی خارجی انتخاب شده است. این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و روش بررسی آن توصیفی تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد که در تهران برخی از مناطق به دلیل تراکم بالا مناطق مسکونی و تجاری نبود پوشش گیاهی کافی، در خطر تبدیل شدن به هسته های جدید جزایر گرمایی در آینده هستند. و در شهر ووهان چین فعالیت های انسانی مرتبط با شهرنشینی و صنعتی شدن، کارخانه های صنعتی، فرودگاه ها و ... در پیدایش و پیشرفت جزایر گرمایی نقش دارند. با توجه به شرایط و عواملی که تحت آن جزایر گرمایی راه اندازی و گسترش یافته اند، می توان راهکارهایی برای کاهش ابعاد آن ها و در نهایت حذف آن ها ارائه داد.

کلیدواژه ها:

جزایر گرمایی شهری ، شهرنشینی ، کاربری زمین ، شهر تهران ، شهر ووهان چین