پاسخ علف های هرز یونجه زرد (Melilotus of cinalis (L.) Pall.)و آناغالیس (Anagallis arvensis L.) به مقادیر و زمانهای کاربرد علف کش پروسولفوکارب در مزارع گندم

به منظور بررسی کارایی علف کش باکسر (پروسولفوروکارپ ) در کنترل علفهای هرز گندم ، آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی جنوب کرمان در سال زراعی ۹۸-۱۳۹۷ اجرا شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد علف کش های تاپیک به مقدار ۱ لیتر در هکتار + گرانستار به مقدار ۲۰ گرم در هکتار، آتلانتیس به مقدار ۵/۱ لیتر در هکتار، اتللو به مقدار ۶/۱ لیتر در هکتار، آکسیال به مقدار ۲/۱ لیتر در هکتار + گرانستار به مقدار ۲۰ گرم در هکتار، باکسر به مقدار ۳، ۴ و ۵ لیتر در هکتار پس از کاشت و قبل از آبیاری اول ، باکسر به مقدار ۳، ۴ و ۵ لیتر در هکتار پس از آبیاری اول ، باکسر به مقدار ۳، ۴ و ۵ لیتر در هکتار به صورت زود پس رویشی و کاربرد باکسر به مقدار ۵ لیتر در هکتار در اواسط مرحله پنجه زنی گندم بود. نتایج نشان داد که تیمارها، تراکم و وزن خشک یونجه زرد (Melilotus of cinalis) و آناغالیس (Anagallis arvensis) را به طور معنی دار کاهش دادند. باکسر کارایی بسیار مطلوبی در کنترل علفهای هرز داشت ، به طوری که با کاربرد علف کش باکسر (۵ لیتر قبل از آبیاری ) وزن خشک علفهای هرز آناغالیس و یونجه زرد ۱۰۰ درصد و کل علفهای هرز ۹۴ درصد کنترل شدند. با این وجود، کاربرد علف کش باکسر سبب ایجاد خسارت پایدار در گندم شد و از این جهت ، توصیه نمی شود.

کلیدواژه ها:

پیش رویشی ، زود پس رویشی ، کنترل شیمیایی ، وزن خشک .