تاثیر تحریک الکتریکی بر ریکاوری شاخص های فیزیولوژیک های استقامتی مرد زابل

بعد از هر گونه فعالیت ورزشی بدن ورزشکاران نیاز به برگشت به حالت اولیه دارد و کنترل شاخص های فیزیولوژیک در ورزشکاران یک هدف مهم تلقی شده و از آسیب دیدگی در حین ورزش نیز پیشگیری می نماید. دو و میدانی یک رشته مادر است و هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تحریک الکتریکی بر ریکاوری شاخص های فیزیولوژیک دوندگان مرد استقامتی کار شهر زابل می باشد. مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون برای یک گروه است که بر روی ۲۰ نفر از دوندگان استقامتی مرد به شیوه نمونه گیری آسان و در دسترس انجام گردید. پروتکول تمرین شامل انجام تست استاندارد شاتل ران بود. شاخص های فیزیولوژیک نمونه ها، شامل فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، ضربان قلب (ضربه/دقیقه) و درجه حرارت بدن طی مراحل ریکاوری غیرفعال (۱۰ دقیقه استراحت) پس از انجام تمرین در هفته نخست و مجددا پس از ریکاوری با تحریک الکتریکی بعد انجام پروتکول تمرینی مشابه در هفته دوم اندازه گیری گردید و نتایج مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده با روش تی زوجی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ انجام گردید. سطح معناداری نیز در سطح p<۰/۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد میانگین ± انحراف معیار شاخص های فیزیولوژیک فشار خون سیستولیک (Mm/ Hg) (۱۱/۲ ± ۱۱۹) و دیاستولیک (Mm/ Hg) (۷/۹ ± ۷۷) با تحریک الکتریکی پس از تمرین نسبت به فشار خون سیستولیک (Mm/ Hg) (۱۳/۲ ± ۱۵۳) و دیاستولیک (Mm/ Hg) (۴/۶ ± ۸۴/۳) در ریکاوری غیرفعال به طور معنی داری کمتر بود (P=۰/۰۰۲, P<۰۰۱ به ترتیب). همچنین نتایج نشان داد میانگین ± انحراف معیار شاخص فیزیولوژیک درجه حرارت بدن در ریکاوری با تحریک الکتریکی (۳۷/۲±۰/۲)°C با درجه حرارت بدن در ریکاوری غیرفعال °C(۰/۹ ± ۳۶/۱) تفاوت معنی داری نداشت (۰۵ریکاوری با تحریک الکتریکی HR/Min (۱۵/۲ ± ۱۲۲) از ضربان قلب در ریکاوری غیرفعال HR/Min (۱۴/۷ ± ۱۰۶) به طور معنی داری بیشتر بود (۰/۰۵>P). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ریکاوری با تحریک الکتریکی باعث کاهش مثبت بر روی شاخص های فیزیولوژیک فشار خون می گردد، اما احتمالا یکی از راه های تسریع ریکاوری ضربان قلب، استفاده از ریکاوری غیرفعال است.

کلیدواژه ها:

تحریک الکتریکی ، شاخص های فیزیولوژیکی ، ریکاوری ، دوندگان استقامتی کار