الهیات عاشقانه از منظر مولانا

از زیباترین لحظات عبد و معبود زمان راز و نیاز آن هم با رویکرد عارفانه و عاشقانه است. این موضوع در ادبیات فارسی خصوصا در فصل آثار عرفانی با جلوه های دلکش ارائه گردیده است. به ویژه وقتی سخن از مولانا به میان می آید با آن شوری که در کلامش نهفته است، بستری مناسبی برای علاقه مندان است تا با مرور این سروده ها عبادت محض را بهتر بشناسند. این پژوهش از نوع کتابخانه ای و با روش توصیفی-تحلیلی تهیه گردیده است. مبنای کار در این تحقیق مثنوی و کلیات شمس است که مهم ترین تجلیلات عاشقانه شاعر در آن طرح گردیده است. با نگاهی به آثار شاعر متوجه عمق عشق و ارادت مولانا به معبود ازلی و ابدی می گردیم. آنچه در این سروده ها از اهمیت برخوردار است، ویژگی های این عبادت عاشقانه است که با نقد اشعارش می توان آن ها را استخراج نمود. در این پژوهش نویسندگان بر آن هستند این جلوه ها و جنبه های عاشقانه را در اشعار مولانا و با استمداد از قرآن به رشته ی تحریر بکشند.

کلیدواژه ها:

عبادت ، عشق ، مثنوی ، غزلیات شمس