ارزیابی تغذیه ای دانه های خشک شده گوجه فرنگی

دو نمونه دانه گوجه فرنگی، که محصول فرعی یک کارخانه کنسروسازی گوجه فرنگی بودند، برای تعیین آنالیز تقریبی، محتوای اسید آمینه و قابلیت هضم آن، و نسبت اثربخشی پروتئین، مورد ارزیابی قرار گرفتند. از این دانه ها، به جای ذرت و کنجاله سویاSBM) در رژیم غذایی جوجه، و با مبنای مساوی قابلیت هضم حقیقی اسید آمینه و TMEn استفاده شد. دانه های گوجه فرنگی حاوی 8/5%رطوبت، 25 % پروتئین خام، 20 % چربی 3/1% خاکستر،35/1%فیبر رژیمی،0/12%کلسیم، 0/58%فسفر، 3204 کیلوکالری در کیلوگرم TMEn بودند. مقادیر کلی متیونین، سیستئین، و لیزین در دانه های گوجه فرنگی، به ترتیب0/39 و 0/40 و 1/34 بودند .میزان نسبت اثربخشی پروتئین (وزن گیری به ازای هر واحد جذب پروتئین)، در تغذیه جوجه ها با پروتئین خام 9 درصد 2/5بود که در تغذیه با SBM 3/6بود وقتی رژیم های ذرت بر اساس مبانی مساوی قابلیت هضم حقیقی اسید آمینه و TMEn تنظیم شدند، بیش از 15 دانه های گوجه فرنگی توانستند جایگزین ذرت و SBM شوند، بدون اینکه هیچ اثر نامطلوبی بر وزن گیری جوجه، جذب غذا، یا نسبت وزن گیری: تغذیه از 8 تا 21 روز پس از خارج شدن از تخم، داشته باشند. وجود دانه های گوجه فرنگی با هر مقداری در رژیم غذایی، هیچ تأثیر معنی داری روی رنگدانه های پوست نداشتند

کلیدواژه ها:

قابلیت هضم اسیدهای آمینه ، انرژی قابل متابولیسم ، طیور ، دانه گوجه فرنگی