عقد بیمه و اسباب رایج آن در عهود بین المللی

عقد بیمه در حقوق ایران جزء عقود نامعین قرار دارد و قانونگذار در قانون مدنی این عقد را تعریف نکرده است. در واقع، عقد بیمه از منطق و اصولی پیروی میکند که با منطق بسیاری از عقود معین شناخته شده مغایرت دارد و بسیاری از قواعد عمومی حاکم بر قراردادها در این مورد قابلیت اجرا ندارند. عقد بیمه زاده نیازهای خاص اقتصادی است و همین نیازها و بایدهای اقتصادی بسیاری از احکام آن را رقم می زنند و اصول کلی حاکم بر عقود را، آنچنان که در قانون مدنی آمده است، در این مورد منتفی می نمایند؛ برای مثال، اساس عقد بیمه بر غیرقطعی بودن تحقق تکلیف قراردادی یکی از طرفین عقد (بیمه گر) است، آنچه می تواند به عنوان نامعین بودن یکی از عوضین عقد لحاظ شود. بدین نحو آنچه در دیگر عقود باعث بطلان عقد می شود در عقد بیمه به عنوان طبیعت عقد بشمار می رود. در این مقاله به بررسی مبحث اول، گفتار اول اصول بیمه، گفتار دوم شروط متداول بیمه، مبحث دوم، گفتار اول قواعد حاکم بر بیمه، گفتار دوم نفی پوشش بیمه افزون، گفتار سوم، منع بیمه مضاعف، منع بیمه به بالاتر از قیمت واقعی مال، گفتار چهارم، محدودیت تعهدات بیمهگر به وسیله توافق طرفین عقد بیمه، گفتار پنجم، انتقال مالکیت مال موضوع بیمه، گفتار ششم جانشینی بیمه گرپرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

اصول بیمه ، قراردادهای بین المللی ، ریسک بیمه