حدود قابلیت جرایم در فضای سایبری با محرمات فقهی

فناوری اطلاعات و فضای سایبری از مدرنترین پدیده های زندگی امروز بشر میباشد. شاید در سالیان ابتدایی پیدایش این فضا، حقوقدانان تصور اینکه این فضا بتواند به بستری امن جهت انجام برخی جرائم بدل شود را نمی نمودند. لیکن در حدود ۳۰ سال اخیر تمامی نظام های حقوقی و کشورهای دنیا به تدوین قوانین جزایی کاملی پیرامون جرائم سایبری دست زدند. ایران نیز از این موضوع غافل نبوده و قوانین جزایی نسبتا کاملی را در ارتباط با این جرائم تصویب نموده است. آنچه ذهن محقق را مشغول می داشت آن بود که علیرغم وجود قوانین جدید برای یک فضای جدید؛ عناوین مجرمانه و اثبات آنها کماکان با بسیاری آموزه های فقهی امکان پذیر است. لذا با استفاده از روش کتابخانه ای و ابزار فیش برداری به جمع آوری اطلاعات پراکنده در این زمینه اقدام شد. در نهایت باید گفت بسیاری از جرائم، همچون سرقت حدی در فضای مجازی، هرزه نگاری، قوادی، قذف و حتی جاسوسی سایبری علیرغم تفاوت در ابزار و روش انجام، با همان ارکان، عناصر، خصوصیات و ماهیت پیشین که در فقه نیز آمده، قابل اثبات و پیگیری و مجازات می باشند.

کلیدواژه ها:

جرائم سایبری ، فضای مجازی ، سیاست کیفری ، فقه امامیه