مقایسه افت انتقال صوت در نانوکامپوزیت اکسید روی در دو حالت معمولی و پوشیده با ژلاتین

مقدمه: هدف از این مطالعه ساخت نانوکامپوزیت بر پایه مواد پلیمری و نانوذره اکسید روی در دوحالت معمولی و پوشیده با ژلاتین و مقایسه آنها از نظر افت انتقال صوت در فرکانسهای مختلف می باشد. روش بررسی: این مطالعه بصورت تجربی انجام شد. مواد مورد استفاده شامل: نانوذره اکسید روی، پلیمر پلی وینیل کلراید (PVC) و ژلاتین بود. مراحل اجرای این مطالعه در دو فاز صورت گرفت که فاز اول شامل: ساخت قالب و تهیه نانوکامپوزیت و فاز دوم نیز تعیین افت انتقال صوت در نانوکامپوزیت ها بود. یافته ها: افت انتقال صوت در نانوکامپوزیت معمولی نشان داد که بیشترین افت انتقال صوت در درصد وزنی اول و دوم به میزان ۴۳/۴ دسی بل در فرکانس ۵۰۰ هرتز دیده شد. در حالی که در درصد وزنی سوم از این نانوکامپوزیت، کمترین افت انتقال برابر با ۸۰/۰ دسی بل در فرکانس ۲۰۰۰ هرتز مشاهده شد. همچنین نتایج افت انتقال صوت در نانوکامپوزیت پوشیده شده با ژلاتین نشان داد که در درصد وزنی اول و دوم، بیشترین افت انتقال برابر با ۰۱ /۳ دسی بل در فرکانس ۵۰۰ هرتز می باشد و در درصد وزنی سوم، کمترین افت انتقال برابر با ۵۵/۰ دسی بل در فرکانس ۲۰۰۰ هرتز برآورد گردید. بحث و نتیجه گیری: مقایسه افت انتقال صوت در نانوکامپوزیت اکسید روی در حالت معمولی و پوشیده با ژلاتین نشان می دهد که ژلاتین منجر به افزایش خاصیت جذب و کاهش افت انتقال صوت می گردد.

کلیدواژه ها:

ZnO ، Sound transmission loss ، Gelatin ، Nanocomposites ، Sound absorbent ، نانوذره اکسید روی ، افت انتقال صوت ، ژلاتین ، نانوکامپوزیت ، جذب صوت