سنجش جیوه ادرار در دانشجویان و اساتید دانشکده دندانپزشکی دارای مواجهه با بخارات جیوه به روش جذب اتمی بخار سرد

مقدمه: دندانپزشکان، به دلیل مواجهه شغلی با آمالگام، در معرض استنشاق بخار جیوه هستند که سلامتی آن ها را به مخاطره می اندازد. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر بخار جیوه بر غلظت جیوه ادرار دانشجویان و متخصصان دندانپزشکی یکی از دانشکده های دندانپزشکی ایران بود. روش بررسی: جامعه مورد مطالعه شامل ۴۰ نفر از دانشجویان و ۱۰ نفر اساتید دندانپزشکی بودند. نمونه ادرار در پایان وقت کاری جمع آوری و غلظت جیوه آن با روش طیف سنجی جذب اتمی بخار سرد اندازه گیری شد. پرسشنامه ای به منظور  تعیین تاثیر برخی عوامل شخصی و محیطی بر میزان جیوه ادراری توسط افراد تکمیل شد. آنالیز اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss انجام شد. یافته ها: میانگین جیوه ادرار دانشجویان دندانپزشکی μg/l ۳۴/۴ ± ۱۸/۱۵ و متخصصین ترمیمی μg/l ۰۵/۱ ± ۱۱/۴ بدست آمد. اختلاف معنی داری بین غلظت ادراری جیوه در دو گروه فوق وجود داشت (۰/۰۰۱>P). در اساتید بین جیوه ادراری و ساعت کاری در روز همبستگی منفی بدست آمد (r=-۰/۷۸۹ ،P=۰/۰۰۷). همچنین در این مطالعه بین جیوه ادراری با جنس، سن، نوع آمالگام مصرفی، مصرف سیگاری و تعداد ترمیم های آمالگامی از لحاظ آماری ارتباط معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: اگرچه سطح جیوه ادراری تمام نمونه ها از مقدار توصیه شده توسط ACGIH کمتر بود با این حال توصیه می شود به طور مرتب میزان جیوه محیط کار دندانپزشکان ارزیابی گردد.  

کلیدواژه ها:

Urine mercury ، amalgam ، mercury vapor‎ ، جیوه ادرار ، آمالگام ، دندانپزشکی