رابطه جهت گیری هدف، سبک های یادگیری و خودپنداره تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر پایه یازدهم شهرستان تویسرکان

این پژوهش با هدف تعیین رابطه جهتگیری هدف، سبک های یادگیری و خودپنداره تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر انجام شد. اینپژوهش از نظر هدف کاربردی محسوب می شود و در آن از روش توصیفی- همبستگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از دانش آموزان دختر پایه یازدهم شهرستان تویسرکان بود. نمونه آماری بر اساس فرمول تاپاچنیک و فیدل (۲۰۰۷) ۱۰۸ نفر درنظر گرفته شد. که با روش خوشه ای چند مرحله ای باخوشه بندی مدارس بر اساس مناطق جغرافیایی و سپس انتخاب یک خوشه بصورت تصادفی اجرا شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های عملکرد تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹)، جهت گیری هدف الیوت و مک گریگور (۲۰۰۱)، سبک یادگیری کلب (۱۹۸۵) و خودپنداره تحصیلی چن و تامپسون (۲۰۰۴) گردآوریو با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شد. نتایج نشان داد خودپنداره آموزشگاهی (۰۱ / ۰ < p)، جهت گیری هدف تسلط -گرایشی (۰۱ / ۰ < p)،خودپنداره غیرآموزشگاهی (۰۱ / ۰ < p)، جهت گیری عملکرد- اجتنابی (۰۱ / ۰ < p )، سبک یادگیری انجام دادن (۰۱ / ۰ < p) و جهت گیری هدفعملکرد- گرایشی (۰۱ / ۰ < p) در تبیین واریانس متغیر عملکرد تحصیلی تاثیر دارند. همچنین بین جهت گیری تسلط -گرایشی (۰.۰۱ > p) و عملکرد-گرایشی (۰.۰۱ > p) با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. علاوه بر این بین سبک یادگیری انجام دادن و عملکرد تحصیلی (۰.۰۱ > p)رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نهایتا بین خودپنداره عمومی (۰.۰۱ > p)، خودپنداره آموزشگاهی (۰.۰۱ > p) و خودپنداره غیرآموزشگاهی (۰.۰۵ >p) و عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

جهت گیری هدف ، سبک های یادگیری ، خودپنداره تحصیلی ، عملکرد تحصیلی