بررسی طنز و شوخی در آثار فردوسی، عبید، وحشی بافقی، ملک شعرای بهار

طنز در نقد رویدادهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اخلاقی موثر است. طنز یکی از زمینه هایی است که می تواند به شاعر یا نویسنده کمک کند تا به هدفاصلی همان اصلاح شرایط است را به دست آورد. به عبارتی طنز انتقاد، محکوم کردن وجدان انسان، مضحک بودن چه چیزی نباید باشد و چشم انداز بزرگیاز زشتی و پلیدی است؛ فردوسی، عبید، وحشی بافقی و ملک شعرای بهار از شاعران برجسته ادبیات می باشند که نسبت به مشکلات اجتماعی و فرهنگی بیتفاوت نبوده اند؛ که با طنز به سرزنش و محکوم کردن ناملایملات پرداخته اند. در این تحقیق، پس از بررسی اشعار فردوسی، عبید، وحشی بافقی، ملکشعرای بهار از منظر طنز و شوخی پرداختیم.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، عبید ، وحشی بافقی ، ملک شعرای بهار ، طنز