بررسی نقش آموزش مجازی در افزایش خلاقیت و خودکارآمدی دانش آموزان دختر مقطع پنجم ابتدایی ناحیه ۴ تبریز

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آموزش مجازی در افزایش خلاقیت و خودکارآمدی دانش آموزان دختر مقطع پنجم ابتدایی ناحیه ۴ تبریز انجام شدهاست. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد و جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پایه پنجم ناحیه ۴ تبریز به تعداد ۲۶۰۰ نفر می باشد،در این پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده گردیده است که از میان مدارس مقطع ابتدایی ناحیه ۴ ، ۶ مدرسه ابتدایی انتخاب شدند،طبق جدول مورگان تعداد ۳۳۵ نفر به دست امده است، جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خلاقیت عابدی (۱۳۶۳)، پرسشنامه خودکارامدی شرر وهمکاران (۱۹۸۲) و پرسشنامه آموزش مجازی که به صورت محقق ساخته است، استفاده گردیده است و جهت تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده ازآزمون همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند خطی با استفاده از نرم افزار Spss استفاده گردیده است، نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که آموزش مجازیبر افزایش خلاقیت و خودکارآمدی دانش آموزان تاثیر مثبت و معناداری دارد و همچنین نتایج حاصل از آزمون اسپیرمن نشان داد که بین آموزش مجازی وبسط خلاقیت، مولفه ابتکار و مولفه انعطاف پذیری خلاقیت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و همچنین متغیر آموزش مجازی با مولفه آموزش خودکارامدیو مولفه شغلی خودکارامدی و مولفه اجتماعی خودکارامدی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، آموزش مجازی ، خودکارامدی ، خلاقیت