شناسایی نقاط ایمن و مراکز اسکان اضطراری در مواقع بحران های طبیعی (مطالعه موردی: محله نخل ناخدا و طلابند در منطقه ۱ بندرعباس)

شهرها به عنوان مراکز تجمع سرمایه های مادی و انسانی، در زمان بحران خسارات فراوانی را متحمل میشوند. از جمله عواملی که شهر را تهدید می کند، می توان به عوامل طبیعی (نظیر سیل، زلزله، گردباد، طوفان و...) و مخاطرات انسانی (تهاجمات دشمن، آشوب های داخلی و...) اشاره نمود. هدف این پژوهش، مکان یابی بهینه اسکان اضطراری و موقت آسیب دیدگان و تامین سرپناه برای بی خانمان ها پس از وقوع بحران است و برای نیل به این هدف محله نخل ناخدا و طلابند در منطقه ۱ شهرداری بندرعباس به عنوان مورد مطالعه انتخاب شد. نوع تحقیق در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و ماهیتا از تحقیقات کاربردی می باشد. شیوه گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای و اسنادی و همچنین آمار رسمی سازمانها و ادارات از قبیل شهرداری و سازمان مدیریت و برنامه ریزی و برداشت های میدانی از سطح محدوده بوده است. برای انجام تحلیل از مدل تصمیم گیری چندمعیاره (MCDM) و تحلیل فضایی در (GIS) استفاده شد. برای تعیین میزان تاثیر گذاری هر یک از معیارها و زیرمعیارها پرسشنامه ای در قالب مدل سلسله مراتبی (AHP) تدوین و ارزش نسبی هر معیارها و زیرمعیارها در نرم افزار Expert Choice محاسبه شد، سپس با استفاده از تحلیل های فضایی، مراکز بهینه جهت اسکان اضطراری در محدوده مورد مطالعه شناسایی شد . نتایج نشان داد مناطقی که دارای بیشترین ایمنی و بالاترین میزان مطلوبیت هستند عمدتا در مجاورت معابر اصلی قرار دارند و مناطقی که دارای کمترین ایمنی و پایین ترین میزان مطلوبیت هستند عمدتا در مجاورت مسیل خور سنگ کن قرار دارند.

کلیدواژه ها:

بحران های طبیعی ، اسکان اضطراری ، بندرعباس