جایگاه اظهارنظرهای ساده در حقوق قراردادها (مطالعه تطبیقی در حقوق انگلیس و ایران)

هنگام مذاکرات، طرفین اظهارات زیادی در مورد نحوه انعقاد قرارداد و محتوای مندرج در آن مینمایند ولی تمام اظهارات آنها بخشی از قرارداد محسوبنمی شوند. اظهارنظرهایی که موجب انعقاد معامله می شوند اما بخشی از قرارداد را تشکیل نمی دهند اظهارنظر ساده یا اعلام نامیده میشوند. در این زمینه مرجع تشخیص این امر که کدامیک از بخش های گفتوگوی طرفین صرف یک اظهارنظر ساده و فاقد جنبه الزام آور است، دادگاهی است که قرارداد مورد اختلافبه آن ارجاع شده است. در این مقاله علاوه بر تبیین اظهارنظر ساده، اظهارنظرهای ساده خلاف واقع همراه با قصد متقلبانه و ضمانت اجرای آن مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

قرارداد ، اظهار نظر ، اظهار نظر ساده ، قدرت الزام آوری