راهکارهای عملی بهبود اختلال نارسانویسی دانش آموزان ابتدایی

مهارت نوشتن یکی از مهارتهای پایه ای و زیربنایی برای تحصیل هر فرد است به گونهای که ناتوانی و ضعف در آن ممکن است موجب افت تحصیلی و حتی ترک تحصیل شود.از همین روی در این پژوهش سعی شده است راهکارهای عملیبرای حل اختلال بیان نوشتاری یا نارسانویسی مورد بررسی قرار گیرد.فارغ آمدن بر هر مشکلی مستلزم شناخت و احاطه یکامل بر آن موضوع است.گام نخست در برطرف کردن این مشکل و شناسایی راه حلهای متناسب در رفع آن تشخیص به-هنگام آن توسط مربی و معلمان است.اختلال نارسانویسی به جنبه های حرکتی ومهارت نوشتن ارتباط دارد.این مشکل خود را به شکل بدخطی نشان میدهد و بازگوکننده ی اختلالات دیگری است که در ورای آن نهفته است، نمود ظاهری این اختلالات در شکلی ظاهر میشود که به آن نارسانویسی میگویند. هدف پژوهش حاضر تحلیل چگونگی حل مشکل نارسا-نویسی گروهی از دانش آموزان پایه پنجم دوره ابتدایی بود که با رویکرد کیفی و با روش اقدام پژوهی انجام شد. در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه، مشاهده، اسناد و مدارک، متون کتابخانه ای، مطالعات صورت گرفته داخلی و خارجی و مصاحبه های نیمه ساختاریافته، اشباع داده ها حاصل شد، تحلیل داده ها با استفاده از الگوی ششپرسش انجام گرفت. در تحلیل و ادراک چگونگی حل مشکل سه مضمون اصلی شامل اختلالات تکاملی،مهارتهای حرکتی و عوامل محیطی کشف شدند،با توجه به نقش و تاثیرگذاری معلمان بر این عوامل باید مهارتهای لازم برای غلبه بر این مشکل توسط آموزشهای مختلف به معلمان وخانواده ها ارائه گردد تا با رفع زودهنگام این مشکل گام موثری در پیشگیری از افت تحصیلی برداشته شود.

کلیدواژه ها:

نارسانویسی ، اختلال بیان نوشتاری ، مهارت حرکتی