بررسی رابطه بین تفکر انتقادی و یادگیری خود گردان در دانش آموزان دختر مقطع ششم ابتدایی شهرستان قائمشهر

پژوهش حاضر با بررسی رابطه بین تفکر انتقادی و یادگیری خود گردان در دانش آموزان دختر مقطع ششم ابتدایی شهرستان قائمشهرانجام شده است .این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است این پژوهش در بین دانش آموزان دختر مقطع ششم ابتدایی شهرستان قائمشهر به تعداد ۱۷۰۰ نفر انجام خواهد شد و نمونه آماری بر اساس جدول مورگان ۳۲۰ نفر است که از بین دانش آموزانی پرسش نامه توزیع شد، ۱۰۶ پرسش نامه کامل برگشت داده شد .نمونه گیری به صورت تصادفی از روی فهرست مدارس و شماره های دردسترس دانش آموزان بوده و پرسش نامه آنلاین بین انها توزیع شده بود. ابزار گردآوری اطلاعات دو پرسشنامه تفکر انتقادی ریکتس در ۳۳ گویه و پرسشنامه یادگیری خود گردان پینتریچ و دی گروت (۱۹۹۰) است، که پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برآورد گردید .در این پژوهش از آزمون پیرسون برای بررسی رابطه بین متغیرها و رگرسیون برای پیش بینی متغیرها تحقیق استفاده گردید .نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نتایج تحقیق حاضر بیانگر این است که رابطه معنیدار و مستقیم تفکر انتقادی و ابعاد آن با یادگیری خودگردان دانشآموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان قائمشهر وجود دارد. همچنین میتوان از روی متغیرهای بعد تعهد و تفکر انتقادی در دانشآموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان قائمشهر میزان یادگیری خودگردان آنها را پیشبینی کرد و نیز آن را به جامعه تعمیم داد.

کلیدواژه ها:

تفکر انتقادی ، یادگیری خود گردان ، تعهد ، خلاقیت ، بالندگی