مقایسه اثر یادگیری پنهان و آشکار مهارت پرتابی بر عملکرد در شرایط خستگی فیزیولوژیک

انتخاب بهترین شیوه ی تمرینی که منجر به یادگیری بهتر و پایدارتری شود همیشه مورد توجه محققان بوده است و خستگی از جمله مواردی است که عملکرد و یادگیری را تحت تاثیر قرار میدهد، لذا هدف از این پژوهش مقایسه یادگیری پنهان و آشکار مهارت پرتابی بر عملکرد در شرایط خستگی فیزیولوژیک است. این پژوهش از نوع نیمه تجربی و کاربردی بود. ۳۲ نفر مرد و زن به صورت نمونه در دسترس به صورت تصادفی در دو گروه ۱۶ نفره تمرین یادگیری پنهان (کم خطا) و آشکار (پرخطا) قرار گرفتند. در این پژوهش از مهارت پرتابی معرفی شده در مطالعه سینگر استفاده شد. جلسات تمرینی با انجام ۱۵۰ پرتاب در ۵ بلوک ۳۰ کوششی انجام شد. ۴۸ ساعت بعد از اکتساب آزمون های یادداری و انتقال (شرایط خستگی) از هر دو گروه گرفته شد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که در مرحله یادداری به طور معناداری گروه تمرین یادگیری آشکار امتیازات بالاتری را در تکلیف پرتابی به دست آوردند ( ۰۰۱ / ۰=P )، ولی در مرحله انتقال به طور معناداری گروه تمرین یادگیری پنهان امتیازات بالاتری را کسب کرد ( ۰۰۱ / ۰= P). همچنین نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که گروه تمرینیادگیری پنهان در مرحله انتقال به طور معناداری امتیازات بالاتری را نسبت به یادداری کسب کردند ولی گروه تمرین یادگیری آشکار در در مرحله انتقال به طور معناداری امتیازات پایینتری را را نسبت به یادداری کسب کردند ( ۰۰۱ / ۰=P ). به طورکلی با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر میتوان گفت که عملکرد گروه کمخطا در آزمون انتقال (شرایط خستگی) نسبت به گروه پرخطا بهتر بود.

کلیدواژه ها:

یادگیری کم خطا ، یادگیری پرخطا ، خستگی ، مهارت پرتاب ، یادگیری