اثر تمرینات مقاومتی با وزن بدن (TRX) بر سطوح سرمی پرپتین، آدروپین و فاکتورهای متابولیکی مرتبط با سندروم متابولیک در مردان سالمند دارای اضافه وزن

سابقه و هدف: پرپتین و آدروپین از سیتوکاین های درگیر در فرآیندهای متابولیکی هستند که با اضافه وزن و افزایش سن ارتباط دارند. هدف از این مطالعه، بررسی اثر ۱۲ هفته تمرینات TRX بر سطوح سرمی پرپتین، آدروپین و فاکتورهای متابولیکی مرتبط با سندروم متابولیک در مردان سالمند دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، تعداد ۳۰ نفر از مردان سالمند دارای اضافه وزن با میانگین سنی (۳۹/۱±۳۳/۶۴) سال به صورت دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی، در دو گروه تمرینی TRX و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی TRX، به مدت ۱۲ هفته و هر هفته ۳ جلسه به مدت ۶۰ دقیقه به تمرین پرداختند. شدت تمرینات توسط مقیاس درک فشار بورگ (RPE) کنترل شد. قبل و بعد از آخرین جلسه تمرین، مقادیر سرمی پرپتین، آدروپین و مقاومت به انسولین اندازه گیری شد. نتایج: تمرینات TRX، موجب کاهش معنی داری در سطح سرمی پرپتین (۰/۰۰۰۱=P) و شاخص مقاومت به انسولین (۰/۰۱=P) و افزایش معنی دار آدروپین (۰/۰۱=P) در پس آزمون گروه تجربی شد. همچنین نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که میزان پرپتین (۰/۰۰۰۱=P) و شاخص مقاومت به انسولین (۰/۰۱=P) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار و سطح آدروپین افزایش معنی داری را نشان داد (۰/۰۰۱=P). مقادیر درصد چربی (۰/۰۱۹=P) در گروه تجربی کاهش معنی داری داشت (۰/۰۵>P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات مقاومتی با وزن بدن با کاهش پرپتین و درصد چربی و افزایش آدروپین سرمی سالمندان دارای اضافه وزن در بهبود مارکرهای مرتبط با دیابت موثر باشد.

کلیدواژه ها:

Adropine ، Perpetin ، Resistance exercise ، Metabolic syndrome ، Elderly ، آدروپین ، تمرینات مقاومتی ، پرپتین ، سندروم متابولیک ، سالمندان