مطالعه تطبیقی بین موزه های فیزیکی و مجازی با رویکرد حس گرایی و اهمیت به موزه های مجازی در دوران کرونا

نظریه حس گرایی یکی از نظریات مهم در زمینه شناخت است. براساس رویکرد حس گرایی که امروزه در بخش های مختلف فرهنگی و اجتماعی مورد توجه است، تحریک احساسات و درگیر شدن فرد با محیط پیرامون خود؛ سبب شناخت و درک و دریافت عمیق تری می شود. در موزه ها که امور حفاظتی مانع از ارتباط فیزیکی بازدیدکننده با اشیاء می شود، شناخت عمیقی حاصل نمی شود. موزه های مجازی هم فقط آرشیوی از آثار هستند، همین گونه عمل می کنند. بنابراین این تحقیق با این پرسش آغاز شد که تفاوت ها و شباهت های موزه های فیزیکی و مجازی از منظر حس گرایی چیست؟ در راستای پاسخگویی به این پرسش، اهمیت رویکرد حس گرایی و دریافت عمیق تر از آثار موزه ها بیان شد. شباهت های هر دو موزه، شامل همسان بودن طراحی فضای موزه فیزیکی و مجازی است. هرچه موزه مجازی به موزه فیزیکی شبیه تر باشد، بازدیدکننده حس غوطه وری بیشتری را تجربه می کند. استفاده از واقعیت افزوده در موزه های فیزیکی که منجر به درگیر شدن بیشتر مخاطب با آثار و محیط موزه است، نیز یکی از نتایج موزه های چندحسی می باشد. حذف محدودیت های حفاظتی در موزه های مجازی و ارتقاء دسترسی به افراد مختلف و همچنین کم توان و ناتوان از سرتاسر دنیا، از تفاوت های دو موزه می باشد. موزه های مجازی با استفاده از تکنولوژی واقعیت مجازی و عینک های VR سطح جدیدی از غوطه ور شدن مخاطب در محیط را فراهم می آورند که نسبت به گذشته شناخت مخاطب را بسیار افزایش می دهند. همچنین اهمیت رویکرد حس گرایی در موزه ها با همه گیری ویروس کرونا در سال ۲۰۲۰ از اهیمت بیشتری برخوردار شد، زیرا دسترسی به موزه های فیزیکی امکان پذیر نبود و بازدیدها محدود به بازدید مجازی می شد، درنتیجه رشد موزه های مجازی جهش پیدا کرد. در این زمینه تکنولوژی های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده، در نزدیک شدن تجربه بازدید مجازی از موزه به تجربه واقعی بسیار تاثیرگذار بودند.

کلیدواژه ها:

حس گرایی ، موزه ، موزه مجازی ، موزه فیزیکی ، ویروس کرونا.