اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر مولفه های شناختی در کاهش ناامیدی و افسردگی و وسوسه افراد وابسته به مواد افیونی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی _ رفتاری بر مولفه های شناختی وابستگی بر موادمخدر در کاهش وسوسه، نا امیدی و افسردگی درافراد وابسته به مواد افیونی است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشیبا استفاده از پیش آزمون _ پس آزمون می باشد. حجم نمونه ۳۴ نفر بود که در دو گروه آزمایش و گواه مورد بررسیقرار گرفتند. گروه آزمایش تحت درمان شناختی - رفتاری منطبق بر پروتکل درمانی مایکل فری قرار گرفتند. بهمنظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های عقاید وسوسه انگیز رایت (CBQ)، افسردگی بک (BDI-II)، ناامیدی بک (BHS)، افکار خودآیند منفی (ATQ)، طرحواره ی یانگ ، نگرش های ناکارآمد (DAS) استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه درمانی شناختی - رفتاری موجب کاهش معنادار افسردگی، ناامیدی، وسوسه، افکار خودآیند منفی و نگرش های ناکارآمد در در افراد وابسته به مواد افیونی می شود. این نتایج در مورد اثربخشی این درمان بر طرحوارههای ناسازگار اولیه معنادار نبود.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی - رفتاری ، افسردگی ، ناامیدی ، وسوسه ، نگرش های ناکارآمد ، مواد افیونی