اثربخشی شفقت درمانی بر کاهش داغ اجتماعی ادراک شده زنان دارای فرزند معلول جسمی شهر اصفهان

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی شفقت درمانی برکاهش داغ اجتماعی ادراک شده زنان دارای فرزند معلول جسمیشهر اصفهان انجام شد. جامعه تحقیق عبارت بود از کلیه ی مادران دارای کودکان معلول جسمی در بهزیستی شهر اصفهاندر سال ۹۸ که از بین آنان ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه ی تصادفی در دو گروهآزمایش وکنترل گمارده شدند. ابزارهای اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه داغ اجتماعی (استیگمای) درونی شده رضاییو همکاران ( ۱۳۸۸ ) بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شدند. گروه آزمایش در هشتجلسه ۹۰ دقیقه ای مشاوره گروهی شفقت درمانی شرکت کردند ولی بر روی گروه کنترل هیچگونه مداخله ای صورتنگرفت. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار spss۲۱ استفاده شد. یافته ها نشان داد که شفقت درمانی توانسته میزان داغ اجتماعی ادراک شده مادران دارای فرزند معلول جسمی را کاهش دهد (p<۰/۰۰۱). لذااز این رویکرد می توان به عنوان روشی مناسب در جهت کاهش داغ اجتماعی ادراک شده مادران دارای فرزند معلول جسمیاستفاده نمود.

کلیدواژه ها:

درمان متمرکز بر شفقت ، داغ اجتماعی ادراک شده ، معلولیت جسمی