کاربرد پدیدارشناسی در پژوهش های مرتبط با دانش اشیاء و تجارب موزهای

این مقاله با ارائه یک جهت گیری نوآورانه برای فعالیت های میدانی، به بررسی دیدگاهی میان رشته ای در پژوهش های روش های شناختی که از تعامل انسان با ،«دانش اشیا» مربوط به موزه پرداخته است. این بررسی با استفاده از مفهوم از زمان، « تجربه زیسته» اشیای فیزیکی ناشی شده است را توصیف و سپس مستندسازی قدرت اشیا برای تعریف مفهوم مکان و هویت با یک دیدگاه کاربردی و نظری در مورد اشیا ملموس و رابطه آنها با تجربه زیسته ارائه می شود. از طریق دانش اشیا، استدلال بر این است که موزه میتواند نفوذش را در بازدیدکنندگان بهتر درک کند. برای استفاده از ایندیدگاه، پدیدارشناسی راهی برای کشف ارتباط میان تجارب فرد بازدیدکننده و اشیا موزه ای ارائه میدهد و متخصصان امر را در درک بهتر معنای موزه ها و ارتباط آنها با دنیای انسانی ما یاری میکند. در این فرآیند، درگیر شدن مجدد با موزه ها به لحاظ شناختی مورد بررسی قرار میگیرد. همگرایی دانش اشیا و پدیدارشناختی نه تنها مسیرهای جدید و مهیجی را برای توسعه مطالعات میان رشته ای مرتبط با موزه ها ارائه میکند بلکه به طور همزمان درک ما از تجربه انسانی را نیز بهبود میبخشد.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، دانش اشیا ، تجارب موزهای ، تجربه زیسته