ارزیابی روش های مختلف برآورد تبخیر- تعرق مرجع و مقایسه آنها با داده های لایسیمتری

برنامه ریزی آبیاری به منظور تعیین بیلان آب خاک و برآورد مصرف آینده آب بر پایه محاسبه یا اندازه گیری مقدار تبخیر-تعرق انجام می شود تا توسط آن بتوان زمان رسیدن به حد مجاز تخلیه را پیش بینی کرد. این پژوهش با هدف ارزیابی مدل های مختلف تبخیر- تعرق مرجع ( ) درمنطقه اسلام آباد غرب انجام شده است. برای این منظور داده های ماهانه ایستگاه سینوپتیک اسلام آبادغرب درطول دوره آماری۳۰ ساله (۱۳۹۴-۱۳۶۵) استفاده شده است. پس از بازسازی داده های مفقوده و بررسی مرجع بودن ایستگاه، مقادیر با استفاده از ۹ فرمول معتبر در نرم افزارREF-ET محاسبه شد. جهت تعیین مناسب ترین روش برای منطقه موردمطالعه، مقادیر به-دست آمده از روش های محاسباتی مذکور، بااستفاده از شاخص های آماری با داده های لایسیمتری مورد مقایسه قرارگرفت. نتایج نشان داد بین روش بلانی کریدل و داده های تشتک تبخیر ضریب همبستگی بالایی (۹۹/۰) وجود دارد و شاخص جذر میانگین مربعات خطا درروش تورک با مقدار ۲/۲۲ میلیمتر در روز و پس از آن بلانی کریدل با مقدار ۴۲/۲۴ میلیمتر در روز به ترتیب نشان دهنده اختلاف کم مقادیر حاصل از این مدل،ها با داده های لایسیمتری می باشد. راندمان یا کارایی مدل تورک بامقدار۹۳/۰ و بلانی کریدل با مقدار ۹۲/۰ نسبت به سایر مدل ها بیشتر بود. با لحاظ مقدار کوچک میانگین درصد خطا درروش بلانی کریدل (۰۱/۰) مناسب بودن روش تائید گردید.

کلیدواژه ها:

حوضه اسلام آبادغرب ، روش بلانی کریدل ، ضریب تعیین ، ضریب همبستگی ، مدل های تبخیر- تعرق