ارزیابی شاخص های حکمروایی خوب در محلات شهری (مطالعه موردی: محله قصردشت شهر شیراز)

هدف تئوریک و کلان سیستم مدیریت شهری تقویت فرآیند توسعه پایدار شهری است به نحوی که زمینه و محیط مناسب برای زندگی  راحت، امن و کارآمد شهروندان به تناسب ویژگی های آنان فراهم شود. در حال حاضر «حکمروایی خوب شهری»رویکردی است که می تواند بسیار اثربخش بوده و کم هزینه ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت شهری معرفی گردد. در این راستا هدف پژوهش حاضر سنجش و ارزیابی شاخص های حکمروایی خوب در محلات شهری در محله قصردشت واقع در منطقه یک شهر شیراز می باشد.  این پژوهش از بعد هدف کاربردی و از بعد ماهیت خود توصیفی تحلیلی است. بدین منظور ابتدا شاخص های موثر در حکمروایی خوب شهری از منابع مختلف تهیه گردیده و سپس داده ها و اطلاعات موردنیاز به صورت پیمایشی وبا استفاده از ابزار پرسشنامه از محله جمع آوری شده است. جامعه آماری پژوهش افراد ساکن در محله قصردشت(۷۳۰۲نفر) در شهر شیراز است که بر اساس فرمول کوکران تعداد ۳۷۹ پرسشنامه به عنوان حجم نمونه تعیین شده و به منظور تعیین روایی و پایایی پرسشنامه میزان آلفای کرونباخ مقدار ۸۳۵/۰ محاسبه شد . تحلیل پرسشنامه ها با روش های آزمون تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که در بخش مربوط به شاخص های موردمطالعه در آزمون تی تک نمونه ای قانونمندی با میزان ۶۸/۳ در بالاترین سطح از میانگین و عدالت با مقدار۲۴/۲ در پایین سطح از میانگین قرارگرفته و در بین متغیر های مستقل حکمروایی خوب شهری متغیر قانونمندی دارای بالاترین میزان همبستگی با مقدار۷۲۹/۰ بوده که نشان از همبستگی نسبتا قوی بوده و همچنین رابطهی معنادار آماری در بین متغیر های مستقل وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

حکمروایی خوب شهری ، شاخص ، شیراز ، توسعه