پارامترهای سیاستگذاری و روش های نوین موقت مقابله با سیلاب در مناطق شهری

بلایای ناشی از سیلاب اثرات کاملا متفاوتی بر سرزمین ها و مردم داشته است. درجه این اثرات به شدت سیل، میزان قرارگیری سرزمین ها در معرض سیل و مقاومت آن ها و میزان اقدامات و سیاستگذاری های انجام شده برای حفاظت از سکونت گاه های انسانی بستگی دارد. این مشکل در زمان وقوع بحران های طبیعی و به ویژه زمانی که با ناهنجاری های اجتماعی همراه می شوند، بسیار پیچیده تر می گردد. نیروهای پشتیبانی و آماد با برنامه ریزی صحیح مدیریت سیلاب و درنظر گرفتن شیوه های نوین مقابله با سیلاب در مناطق شهری می توانند به طراحی سیستم های مقابله با سیلاب و راه اندازی دستگاه های کنترل سیلاب در بخش های عمومی و خصوصی به منظور اقدامات کاهش دهنده خطر اقدام نمایند. در این پژوهش با ارائه راهکا رهای کلاسیک و نوین مدیریتی و تصمیم گیری مقابله با سیلاب با در نظر گرفتن عوامل اجتماعی- اقتصادی، عوامل محیط زیست و فاکتورهای عملیات میدانی می پردازد. هم چنین به معرفی روش های موقت مقابله با سیلاب سعی در رفع مشکلات سیلاب شهری دارد. نتایج نشان می دهد که برنامه ریزی قبل از وقوع، مناسب ترین استراتژی برای مدیریت خطرات سیلاب می باشد. همچنین استفاده از روش های موقت مقابله با سیلاب در شرایط بحران به منظور کاهش آسیب های اقتصادی و جانی سیل در موقعیت های خاص اثر بخش می باشد.

کلیدواژه ها:

مقابله با سیلاب ، سیاستگذاری ، برنامه ریزی ، روش های نوین موقت مقابله با سیلاب