اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر افسردگی و اضطراب دانش آموزان دختر پایه سوم ابتدایی شهر ساری

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد بود. جامعه آماری شامل همه دانش آموزان مدارس کودکان کار بین سنین هشت تا یازده ساله روش: هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری بر افسردگی و اضطراب کودکان دبستانی بود. این پژوهش، مطالعه ای نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل شناختی رفتاری روی تمامی دانش آموزان دختر پایه سوم دبستان های شهر ساری انجام شده است. افسردگی بر اساس مدل ارون بک (۱۹۹۹) و اضطراب بر اساس مدل اسپانس (۱۹۹۹) بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری بر پایه مدل پورتر (۲۰۰۹) طراحی شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم دبستان های شهر ساری هستند که در مدارس مشغول به فعالیت هستند که با توجه به روش شبه تجربی دو گروه از دانش آموزان همتراز به تعداد ۳۰ نفر انتخاب شده اند. تحلیل آماری با استفاده از روش مانکوا و انکووا برای مقایسه میانگین نمرات میزان اضطراب وافسردگی انجام شده است. نتایج حاکی از این بوده است که روش بازی درمانی با رویکرد شناختی – رفتاری در کاهش اضطراب و افسردگی در سطح اطمینان ۹۹ درصد تاثیر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، افسردگی ، اضطراب ، شناختی ، رفتاری