اثربخشی آموزش شفقت به خود بر کارآمدی و سلامت معنوی در مادران دارای کودکمبتلا به اختلال طیف اتیسم

مادران دارای کودک اختلال طیف اتیسم به علت تجربه کردن تنیدگیهای مزمن محیطی تحمیل شده توسطکودک خود، خودکارآمدی و تاب آوری پایینی دارند، بنابراین مداخلاتی که بتواند با بهبود خودکارآمدی و افزایشسلامتی در کاهش آسیبهای روانشناختی مادران موثر واقع شود، ضروریست. بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدفاثربخشی آموزش شفقت به خود بر خودکارآمدی و سلامت معنوی در مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیفاتیسم ا نجام شد. روش این پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه مورد -مطالعه شامل ۳۰ مادر دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهرستان بندرانزلی در سال ۱۴۰۰ بود که باروش نمونه گیری دردسترس، انتخاب و به صورت تصادفی در ۲ گروه آزمایشی و گروه گواه ) ۱۵ دانش آموز در هرگروه( جای دهی شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی والدین )دومکا و همکاران، ۱۹۹۶ ( وسلامت معنوی )پولوتزین و الیسون، ۱۹۸۲ ( استفاده شد. به گروه مداخله، شفقت به خود در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ایآموزش داده شد، اما به گروه گواه آموزشی داده نشد. هر دو گروه در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیریمورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور تحلیل دادهها از تحلیل آنکوا و آزمون اندازهگیری مکرر استفاده شد. یافتههانشان داد آموزش شفقت به خود بر خودکارآمدی و سلامت معنوی موثر بود ) ۰۰۰ / ۰ > P(. همچنین شفقت به خود بر خودکارآمدی P>۰/۰۰۰(، )F۱/۱۱۱=۴۴/۴۰۷، و سلامت معنوی P>۰/۰۰۰(، )F۱/۱۱۱=۳۸/۱۲۴(، در مرحلهپیگیری دوماهه موثر بود. نتایج نشان داد آموزش شفقت به خود بر خودکارآمدی و سلامت معنوی موثر بود.شفقت به خود از طریق تغییر نگرش موجب شد درک جدیدی از چالشهای زندگی در مادران شکل بگیرد.همچنین در گسترش مهربانی، درک و پرهیز از انتقاد و قضاوتهای ناگوار مادران درباره خود موثر است.

کلیدواژه ها:

آموزش شفقت به خود ، خودکارآمدی ، سالمت معنوی ، طیف اتیسم