تاثیر نانو لوله های هالوسیت بر تراوایی غشای پلی وینیل الکل در برابر دی اکسیدکربن

در این مطالعه به بررسی خواص تراوایی و انتخاب پذیری غشای بستر مخلوط پلی وینیل الکل با نانو لوله هایهالوسیت به عنوان افزودنی پراکنده شده، پرداخته شده است. هالوسیت به صورت خام و اصلاح شده با سیلانآمینو اتیل آمینو پروپیل تری متوکسی در محلول پلی وینیل الکل به کارگرفته شد و در نهایت غشاء با روش تبخیرحلال بدست آمد. با کمک آزمونهای FTIR و TGA اصلاح هالوسیت و درصد پیوند خوردگی سیلان به آنمورد ارزیابی قرار گرفت. با افزودن ۲ درصد نانو لوله هالوسیت به غشای پلی وینیل الکل تراوایی در برابر دیاکسید کربن از ۰.۱۴۷ به ۰.۲۹ برر افزایش یافت و انتخاب پذیری دی اکسید کربن به نیتروژن ۳.۱۵ برای آن ثبتشد. با به کارگیری نانو لوله های هالوسیت اصلاح شده با سیلان، تراوایی غشای پلی وینیل الکل در برابر دی اکسیدکربن به میزان ۲۸۴.۳ درصد افزایش یافته و مقدار ۰.۵۶۵ برر با انتخاب پذیری ۲N/۲CO برابر ۴.۴۱ برای آن ثبتشد.