کارکردهای فردی و اجتماعی شهادت طلبی در پرتو قران و سنت

در فرهنگ اسلامی جان دادن برای تحقق فرمان الهی شهادت و آنکه جان نثار کرده شهید نامیده می شود.مردمی که داری فرهنگ شهادت طلبی باشند امتیاز بزرگی برای سربلند زیستن دارند. بهره مندی از این امتیاز نیازمند یادآوری و بازخوانی پیوسته این باور دینی است. قرآن کریم به عنوان مقدس ترین منبع دینی مسلمانان ، از نوعی هستی ویژه برای کسانی که از آنان به عنوان کشته شدگان راه خدا نام می برد، خبر داده است. این افراد که در فرهنگ اسلامی شهید نامیده می شوند، از دیدگاه قرآن، افزون بر برخورداری از بالاترین سودها و نعمتهای الهی، وارد میدانی شده اند که پیروزی در آن حتمی و تضمینی است. بر اساس منابع روایی شیعه، هر کس مسیر زندگی خود را به سودی خوشنودی خداوند جهت دهی کرده باشد و با این حال زندگانی را به پایان برساند، هرچند در میدان جنگ نباشد، شهید است. بر همین اساس جایگاه معنوی شهدا به فراخور کوشش و رنجی که کشیده اند متفاوت است ولی در هر حال، اخلاص شرط بنیادین تحقق شهادت دانسته شده است. از دید اجتماعی نیز ماهیت شهادت به کلی غیر از نبرد برای به دست آوردن منافع شخصی یا گروهی است.شهید، پرارزش ترین سرمایه خود را فدا می کند تا انسان های دیگر از محیطی سالم برای رسیدن به کمال برخوردار باشند و این حکایتگر وجود عنصر آگاهی و انسان دوستی در آموزه شهادت است. وظیفه افراد جامعه در برابر عمل شهید پس از بزرگداشت و احترام، رواج فرهنگ شهادت و ساماندهی روحیه شهادت است.

کلیدواژه ها:

شهادت ، شهید ، قران ، سنت ، جامعه