واکاوی انعکاس معماری سنتی در معماری معاصر ایران

در کتب معماری و همچنین از منظر اندیشمندان معماری، برای واژه "معماری" تعاریف متعددی ارائه شده است، در این بین می توان گفت یکی از تعاریف جامع و نزدیک به موضوع، دانش تبدیل فضا به مکان است، که در هر منطقه متناسب با فرهنگ، اقلیم و سایر عوامل وابسته به آن جامعه شکل می گیرد. آنچه حائز اهمیت است، معماری و طرحی است که از این اصول پیروی می کند، چراکه بایستی جاودان و پاسخگوی نیاز حال و آینده باشد، می توان این فرضیه را در نظر گرفت که امروزه، تنها آثاری که بر اساس سنت و تاریخ شکل گرفته اند، پایدار باقی مانده اند. با این وجود یکی از مشکلات ایجاد شده در عصر حاضر، ساخت بنا و معماری بدون هویت و حس تعلق است. حال این سوال پیش می آید که معماری معاصر چه ارتباطی با سنت دارد؟ و این ارتباط باید چگونه باشد تا بتوان به معماری جاودان رسید؟ بنابراین هدف این پژوهش رسیدن به نوع ارتباط معماری سنتی با معاصر و خط اثر گذاری آن بر دیگری است. در پژوهش حاضر با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و ماهیت کیفی، به مطالعه استاد، کتب، منابع اینترنتی، نمونه های موردی و مصاحبه در راستای رسیدن به هدف پژوهش پرداخته شده است. به این صورت که در گام نخست، مبانی نظری پژوهش شامل: تعاریف واژگان کلیدی و نمونه های موردی و در گام دوم در بخش تحلیل یافته ها مصاحبه، سخنان صاحب نظران و همچنین خصوصیات مشترک معماری سنتی و معاصر بررسی شده است. در نهایت نتایج حاصل از یافته های پژوهش حاکی از آن است که معماری می تواند جاودان عمل کند که از نظر عملکردی، مفهومی و کاربردی از معماری سنتی الهام بگیرد و الگوبرداری کند، نه اینکه صرفا به تقلید بپردازد و یا محصولی کاملا نوآورانه بدون هیچ پیشینه ای پدید آورد. علاوه بر آن حرکت، هندسه، عدل، بهره گیری از طبیعت و خلوت و چند خصوصیت دیگر از خصوصیات مشترک معماری سنتی و معاصر است که باید در طراحی معماری توسط طراحان در نظر گرفته شود تا بتوان طرحی متناسب با گذشته و نیاز کاربر خلق شود.

کلیدواژه ها:

معماری ، سنتی ، فرهنگ ، معاصر ، طراحی